Przytulia szwedzka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przytulia szwedzka
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

goryczkowce

Rodzina

marzanowate

Rodzaj

przytulia

Gatunek

przytulia szwedzka

Nazwa systematyczna
Galium suecicum (Sterner) Ehrend.
Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1, Biol. 169: 417 1960.

Przytulia szwedzka (Galium suecicum (Sterner) Ehrend.) – gatunek rośliny z rodziny marzanowatych. Występuje w Szwecji, Niemczech oraz Polsce[3]. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim; rośnie tylko w okolicy Słubic[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina tworząca luźne darnie.
Łodyga
Krucha, cienka, owłosiona, o wysokości 5-20 cm, z wydłużonymi środkowymi międzywęźlami[4].
Liście
Mocno owłosione, o długości 0,5-1 cm, skupione w okółki po 5-6[4].
Kwiaty
Białe, na bardzo krótkich szypułkach, skupione w pęczki[4].
Owoc
Wyraźnie, ostro brodawkowana rozłupnia[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Hemikryptofit lub chamefit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie w lasach sosnowych i w lasach mieszanych. Liczba chromosomów 2n = 22[4].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii CR (krytycznie zagrożony)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-07] (ang.).
  3. Galium suecicum na Plants of the World. [dostęp 2017-12-11]. (ang.).
  4. a b c d e f Jerzy Kruk, Aleksandra Grabowska-Joachimiak, Renata Szymańska. Galium suecicum (Rubiaceae), a new and relict species in the flora of Poland. „Annales Botanici Fennici”. 51, s. 273–278, 2014. DOI: 10.5735/085.051.0502. [dostęp 2017-12-11]. (ang.). 
  5. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.