Pyeonghwa Motors
 Logo Pyeonghwa Motors | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1999 |
| Prezes |
Park Sang-Kwon |
| Udziałowcy |
rząd Korei Północnej (50%) |
| Strona internetowa | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Pyeonghwa Motors – północnokoreański producent samochodów osobowych, SUV-ów i minivanów z siedzibą w Pjongjangu działający od 1999 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przedsiębiorstwo Pyeonghwa Motors zostało założone pod koniec lat 90. XX wieku z inicjatywy północnokoreańskiej, państwowej spółki przemysłu eksportowego Ryonbong oraz południowokoreańskiego Kościoła Zjednoczenia w okresie złagodzenia stosunków obu państw[1]. Inicjatywa powstała w celu promowania zjednoczenia narodu koreańskiego, do czego miała nawiązywać nazwa - pyeonghwa (kor. 평화 , pokój)[1].
Na początku XXI wieku Pyeonghwa kupiła licencję od włoskiego Fiata na rozpoczęcie małoseryjnej, licencyjnej produkcji modeli Siena i Doblò pod nazwami Hwiparam i Ppeokgugi[2]. Produkcja ruszyła w 2002 roku w wybudowanych nakładem 55 milionów dolarów zakładach w mieście Namp’o na południowym zachodzie Korei Północnej[3].
W pierwszej dekadzie XXI wieku Pyeonghwa kontynuowała rozwój swojej oferty modelowej, uzyskując licencję na produkcję także od południowokoreańskiego SsangYonga, a także chińskich producentów takich jak Brilliance czy Huanghai[2]. W kolejnych latach północnokoreański producent uzyskał licencję od kolejnego europejskiego producenta, Volkswagena.
Choć w 2009 roku Pyeonghwa odnotowała pierwszy zysk[4] we wówczas 10-letniej historii, już 3 lata później, w 2012 roku prezes przedsiębiorstwa ogłosił decyzję o zakończeniu działalności Pyeonghwy[5]. Przedsiębiorstwo nie zostało oficjalnie zlikwidowane, jednak od 2012 samochody oferowane pod północnokoreańską marką są importowane z Chin[6].
Do końca 2011 roku łączna produkcja Pyonghwa Motors, po 11 latach operacji w zakładach w Namp’o, wyniosła 1820 sztuk[6].
Rola propagandowa[edytuj | edytuj kod]
Pyeonghwa Motors to jedyny producent samochodów w historii Korei Północnej, a także jedyne przedsiębiorstwo w kraju, które miało prawo do reklamowania się na billboardach reklamowych w miastach. W mediach pojawiły się zarzuty, że zdecydowano się na taki krok w celach propagandowych, aby stworzyć przekonanie, że odizolowany gospodarczo reżim jest w stanie produkować masowo samochody osobowe[2].
Modele samochodów[edytuj | edytuj kod]
Obecnie produkowane[edytuj | edytuj kod]
Samochody osobowe[edytuj | edytuj kod]
SUV-y[edytuj | edytuj kod]
Samochody dostawcze[edytuj | edytuj kod]
Historyczne[edytuj | edytuj kod]
- Ppeokgugi (2002–2004)
- Hwiparam (2002–2006)
- Ppeokgugi II (2004–2006)
- Zunma (2005–2006)
- Hwiparam II (2007–2010)
- Junma (2007–2010)
- Hwiparam III (2007–2013)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b North Korean Cars: Pyonghwa Motors. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).
- ↑ a b c Cars from the “Axis of Evil”: North Korea - Feature. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).
- ↑ Unification Church to wind up auto venture in NK. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).
- ↑ Pyeonghwa Sells in North Korea. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).
- ↑ End of the Road for North Korean Auto Maker?. [dostęp 2020-10-16]. (ang.).
- ↑ a b Zepsuty sen samochodowy Korei Północnej. [dostęp 2020-10-16]. (niem.).