Ramularia lamii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ramularia lamii
Ilustracja
Porażony liść mięty długolistnej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Capnodiales

Rodzina

Mycosphaerellaceae

Rodzaj

Ramularia

Gatunek

Ramularia lamii

Nazwa systematyczna
Ramularia lamii Fuckel
Jb. nassau. Ver. Naturk. 23-24: 361 (1870)

Ramularia lamii Fuckel – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na gatunkach roślin należących do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Powoduje u nich plamistość liści[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramularia, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Synonimy[3]:

  • Ovularia lamii (Fuckel) Sacc. 1886
  • Ramularia lamii var. minor U. Braun 1998

Lektotyp; na jasnocie (Lamium) – Fuckel, Fungi rhen. 136 (HAL)[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Objawy na liściu
W miejscach rozwoju grzybni Ramularia lamii na obydwu stronach liści roślin tworzą się rozproszone, mniej więcej koliste, wydłużone lub nieregularne plamy, często ograniczone nerwami liści. Początkowo są jasnozielone, potem żółtawo-ochrowe, bladobrązowe lub czerwonawobrązowe, w końcu ciemnobrązowe, szarobrązowe, czasami białoszare. Czasami zlewają się, zajmując dużą część powierzchni liści lub całe liście. Obrzeże plam niewyraźne, z ciemniejszą, matowo brązową, ciemnobrązową, rzadko fioletowobrązową lub czerwonawą linią brzegową, zazwyczaj wąską, rzadko szeroką. Czasami występuje rozproszona, żółtawa aureola[4].
Cechy mikroskopowe
Grzybnia rozwija się w tkance miękiszowej wewnątrz liści. Strzępki szkliste (hialinowe), septowane, słabo rozgałęzione, o szerokości 1–3,5 µm. Pod skórką lisica, rzadko w skórce, tworzą hialinowe, lub lekko tylko wybarwione podkładki o średnicy 10–50 µm, złożone z nabrzmiałych strzępek o średnicy 2–6 µm. Z podkładek tych wyrastają konidiofory w niewielkich lub średnio licznych, luźnych lub gęstych pęczkach. Zazwyczaj wydostają się na zewnątrz liścia przez jego aparaty szparkowe, rzadko zdarza się, że przebijają skórkę. Są proste, o cylindrycznym kształcie, rzadko rozgałęzione, hialinowe, gładkie. Mają wymiary (5–) 10–60 (–105) × (1,5–) 2–5 (–6) um i posiadają 0–3 septy. Blizny po odłączeniu się konidiów nieco ciemniejsze i pogrubione. Konidia często powstają w rozgałęzionych łańcuchach. Są jajowate, elipsoidalne lub wrzecionowate o wymiarach (5–) 10–35 (–55) × (1,5–) 2–6 (–7) m, z 0–3 septami, hialinowe, prawie gładkie lub bardzo drobno brodawkowate, o tępym, zaokrąglonym, skośnie ściętym wierzchołku. Hilum nieco pogrubione i ciemniejsze[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Ramularia lamii występuje w Azji, Europie, Ameryce Północnej, Afryce[4], Nowej Zelandii[5]. W Polsce jest pospolita[2].

Pasożyt obligatoryjny. Występuje na wielu gatunkach roślin z rodziny jasnotowatych[2][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2019-11-19]. (ang.).
  2. a b c Agata Wołczańska. Grzyby z rodzaju Ramularia występujące w Polsce. Monographiae botanicae. Journal of the Polish Botanical Society. Vol. 95, Łódź 2005
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2019-11-19].
  4. a b c d U. Braun, A monograph of Cercosporella, Ramularia and allied genera (phytopathogenic Hyphomycetes), 1998, 2:1-493
  5. Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-11-19].