Rana italica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rana italica[1]
Dubois, 1987
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

żabowate

Rodzaj

Rana

Gatunek

Rana italica

Synonimy
  • Rana graeca italica Dubois, 1987[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Rana italicagatunek płaza bezogonowego z rodziny żabowatych występujący przede wszystkim we włoskim łańcuchu górskim Apeninach. Dorasta do 6 cm długości i zasiedla głównie górskie potoki. Gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z szerokim zasięgiem występowania oraz dużymi rozmiarami populacji.

Pozycja taksonomiczna[edytuj | edytuj kod]

Do 1990 roku Rana italica uznawana była za podgatunek żaby strumieniowej (Rana graeca)[3].

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Dorasta do 4–6 cm. Ciało jest krępe, a kończyny tylne długie. Pysk krótki i zaokrąglony. Widoczna wyraźnie zaznaczona błona bębenkowa, gardło czarne, na środku występuje biały pasek[3].

Zasięg i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje głównie w Apeninach (oraz innych pagórkowatych regionach Włoch i San Marino) na wysokościach bezwzględnych 100–1000 m n.p.m. Zasiedla głównie wartkie górskie potoki, ale także małe stawy i bagna. Do rozrodu przystępuje na obszarach podmokłych[2].

Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]

IUCN klasyfikuje Rana italica jako gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z szerokim zasięgiem występowania oraz dużymi rozmiarami populacji. Zagrażać mu może utrata siedlisk oraz zanieczyszczenia wody spowodowane rolnictwem i urbanizacją. Gatunek ten występuje na kilku obszarach chronionych, wymieniony jest również w załączniku II konwencji berneńskiej oraz załączniku IV dyrektywy siedliskowej Unii Europejskiej. Chroniony jest także przez ustawodawstwo krajowe[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rana italica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Rana italica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2022 [dostęp 2023-03-18] (ang.).
  3. a b Dufresnes Ch., Amphibians of Europe, North Africa and the Middle East, 19 stycznia 2019, s. 91, ISBN 978-1-4729-4137-4.