Ranunculus weyleri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ranunculus weyleri
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

jaskier

Gatunek

Ranunculus weyleri

Nazwa systematyczna
Ranunculus weyleri Marès
Bull. Soc. Bot. France 12: 232 1865[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Ranunculus weyleri Marès – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje endemicznie na hiszpańskim wyspach Balearach[5].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie na Balearach. Został zarejestrowany na wyspach Majorka, Minorka, Ibiza, Formentera, Cabrera oraz Sa Dragonera[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Liście
Liście odziomkowe mają w zarysie owalny kształt. Liść jest na brzegu karbowany[7].
Kwiaty
Mają wydłużone płatki, bardziej niż większość jaskrów[7].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina naziemnopączkowa. Rośnie w szczelinach skał. Kwitnie od czerwca do lipca. Preferuje stanowiska w cieniu[7].

Roślina znana jest z pięciu subpopulacji[a][8] znajdujących się na dwóch obszarach górskich w odległości 48 km od siebie. Na podstawie danych zebranych w latach 2007–2010, można ocenić, że populacja tego gatunku jest stabilna, a nawet ma lekką tendencję rosnącą[9].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina została wymieniona w konwencji berneńskiej, dyrektywie siedliskowej oraz w krajowym katalogu[7].

Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest presja ze strony zwierząt roślinożernych (głównie kóz), które poważnie ograniczają powodzenie reprodukcyjne tej endemicznej rośliny[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
  3. Ranunculus weyleri Marès. The Plant List. [dostęp 2015-06-11]. (ang.).
  4. Ranunculus weyleri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Ranunculus weyleri – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-06-11]. (ang.).
  6. Ficha de cada especie y abreviaturas. Herbario Virtual. [dostęp 2015-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 czerwca 2015)]. (hiszp.).
  7. a b c d Ranunculus weyleri Marès ex Willk.. Herbario Virtual. [dostęp 2015-06-11]. (hiszp.).
  8. Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).
  9. J. Cursacha, A. Besnardb, J. Ritaa, H. Fréville: Demographic variation and conservation of the narrow endemic plant Ranunculus weyleri. [w:] Acta Oecologica, Volume 53, November 2013, Pages 102–109 [on-line]. ScienceDirect. [dostęp 2015-06-11]. (ang.).
  10. J. Cursacha, J. Rita: Reproductive biology of Ranunculus weyleri (Ranunculaceae), a narrowly endemic plant from the Balearic Islands with disjunct populations. [w:] Flora - Morphology, Distribution, Functional Ecology of Plants, Volume 207, Issue 10, October 2012, Pages 726–735 [on-line]. ScienceDirect. [dostęp 2015-06-11]. (ang.).