Ratowo (województwo mazowieckie)
52°57′18″N 20°04′52″E/52,955000 20,081111| wieś | |
 Pobernardyński zespół klasztorny w Ratowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
23 |
| Kod pocztowy |
06-540[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WML |
| SIMC |
0124334[5] |
Położenie na mapie gminy Radzanów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu mławskiego  | |
| 52°57′18″N 20°04′52″E/52,955000 20,081111[1]
| |
Ratowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Radzanów[5][6]. Leży nad rzeką Mławką, nieopodal jej ujścia do Wkry.
Nazwa wsi oznacza „miejsce, które ratuje” – miejscowość jest ośrodkiem kultu św. Antoniego z Padwy przynajmniej od XV w. Ratowo po raz pierwszy wzmiankowane jest w 1494 jako własność rycerza, chorążego płockiego, Pawła z Radzanowa[7].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Rocha w Radzanowie.
Do 1954 istniała gmina Ratowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
W Ratowie zlokalizowany jest zabytkowy zespół klasztorny z XVIII w. W jego skład wchodzą: (pobernardyński) klasztor Zgromadzenia Sióstr Misjonarek św. Rodziny oraz kościół św. Antoniego Padewskiego, w którym znajduje się otoczony czcią obraz tego świętego, a także zabytkowe organy z 1752. Klasztor piętrowy, czteroskrzydłowy z wirydarzem został wzniesiony w latach 1750–1761 przez budowniczego Jana Narębskiego. Kościół barokowy – hala ścienno-filarowa z piętrowymi korytarzami biegnącymi wzdłuż bocznych elewacji, z parą kaplic bocznych od strony zachodniej – został wybudowany w latach 1735–1749. Zarówno kościół, jak i organy ufundował ówczesny dziedzic Ratowa – Antoni Karczewski. Zespół klasztorny został wzniesiony z materiałów budowlanych, przetransportowanych z odległego o ok. 20 km Niedzborza, a pochodzących z rozbiórki zamku, wybudowanego przez Narzymskich (herbu Dołęga) w I połowie XVI w. W skład zespołu klasztornego wchodzi również murowana plebania z końca XIX w.
W klasztorze funkcjonuje obecnie Dom Rekolekcyjno-Formacyjny im. św. Antoniego wraz z kościołem rektorskim. W krypcie kościoła zostały w 1946 złożone relikwie założycielki Zgromadzenia Sióstr Misjonarek św. Rodziny, błogosławionej Bolesławy Lament. W październiku 1991 relikwie błogosławionej przeniesiono do sanktuarium jej imienia w Białymstoku, przy ul. Stołecznej 5.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 114859
- ↑ Wieś Ratowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-09-27], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-09-24].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1074 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Michał Grzybowski, Ratowo. Perła Ziemi Zawkrzeńskiej.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ratowo 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 544.
_COA.svg)