Rezerwat przyrody Szczyt Wieżyca na Pojezierzu Kaszubskim
54°13′32″N 18°07′24″E/54,225556 18,123333 Tablica informacyjna przy wejściu do rezerwatu | |
| rezerwat krajobrazowy | |
| Typ |
nie określono w rozporządzeniu |
|---|---|
| Podtyp |
nie określono w rozporządzeniu |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
7 kwietnia 1962 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
26,47 ha |
Położenie na mapie gminy Stężyca  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
| 54°13′32″N 18°07′24″E/54,225556 18,123333
| |
Rezerwat przyrody Szczyt Wieżyca na Pojezierzu Kaszubskim – krajobrazowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy Stężyca w powiecie kartuskim (województwo pomorskie), obejmujący najwyższe wzniesienie Niżu Polskiego – Wieżycę (328 m n.p.m.).
Obszar chroniony utworzony został 7 kwietnia 1962 r. na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 31 stycznia 1962 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1962 r. nr 30, poz. 136)[1].
Położenie i powierzchnia[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat znajduje się na terenie obrębu ewidencyjnego Wieżyca (przed 2023 r. część sołectwa Szymbark) w Nadleśnictwie Kartuzy[2]. Obszar chroniony położony jest w całości w obrębie obszaru Natura 2000 „Uroczyska Pojezierza Kaszubskiego” PLH220095[2], a także na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny. Przez rezerwat przebiega czarny szlak turystyczny PTTK, a na szczycie Wieżycy wzniesiono 35-metrową wieżę widokową[3].
Według aktu powołującego rezerwat obejmuje powierzchnię 26,47 ha[1]. Nowsze źródła podają powierzchnię 33,59 ha[2][3], jednak powiększenie rezerwatu nie zostało na razie potwierdzone żadnym aktem prawnym[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Celem ochrony jest „zachowanie ze względów dydaktycznych i społecznych fragmentu lasu bukowego o charakterze naturalnym na najwyższej kulminacji Pomorza”[4]. Na terenie rezerwatu dominuje kwaśna buczyna niżowa z drzewostanami w wieku 120–160 lat. Występują tu gatunki roślin spotykane w zbiorowiskach kwaśnej i żyznej buczyny niżowej takie jak: czerniec gronkowy, gajowiec żółty, groszek wiosenny, kosmatka owłosiona, perłówka jednokwiatowa, przylaszczka pospolita, sałatnik leśny, szczawik zajęczy, śmiałek pogięty, zawilec gajowy i żywiec cebulkowy. Zidentyfikowano tu również 1 gatunek chroniony ściśle – gnieźnika leśnego – oraz 3 chronione częściowo – konwalię majową, kruszynę pospolitą i przytulię wonną[3]. Obecnie nie istnieje plan ochrony rezerwatu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 31 stycznia 1962 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1962 r. nr 30, poz. 136)
- ↑ a b c Lista rezerwatów przyrody województwa pomorskiego. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gdańsku, maj 2018. [dostęp 2019-04-26].
- ↑ a b c Szczyt Wieżyca. kpk.org.pl. [dostęp 2018-12-23].
- ↑ a b c Rezerwat przyrody Szczyt Wieżyca na Pojezierzu Kaszubskim. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-26].