Roman Daszyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Daszyk
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1931
Bażanówka

Data śmierci

7 września 2013

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Roman Daszyk (ur. 27 lutego 1931 w Bażanówce, zm. 7 września 2013) – polski nauczyciel, historyk, działacz społeczny TPD i PCK.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 lutego 1931 w Bażanówce. Uczył się w szkole podstawowej w pobliskiej Strachocinie. W 1951 zdał maturę w I Państwowej Szkole Męskiej Stopnia Podstawowego i Licealnego w Sanoku[1]. Ukończył studia historyczne uzyskując tytuł magistra. Po studiach zamieszkiwał w Pisarowcach[2]. Kształcił się w Nauczycielskim Studium w Raciborzu. Został nauczycielem i pracował w tym zawodzie od 1955. Pracował w Internacie Szkoły Specjalnej przy ul. Stanisława Konarskiego w Sanoku, jako nauczyciel pracował w miejscowościach Trepcza, Pisarowce. Został podinspektorem w Powiatowym Wydziale Oświaty w Sanoku. Później pracował jako nauczyciel w Państwowym Domu Dziecka w Sanoku. Był zatrudniony jako Inspektor Oświaty i Wychowania w Urzędzie Miejskim w Sanoku[3]. Był nauczycielem-aktywistą Towarzystwa Szkoły Świeckiej[4]. W 1995 odszedł na emeryturę.

Działał społecznie. Był działaczem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci[5]. Od 30 września 1964 do 1995 pełnił funkcję prezesa powiatowego oddziału TPD w Sanoku[6] (jego poprzednikami byli Franciszek Moszoro, Wacław Machnik). Otrzymał tytuł honorowego członka i prezesa TPD powiatu sanockiego[3]. Działał w Zarządzie Okręgowym TPD w Krośnie, Zarządzie Wojewódzkim w Rzeszowie, Zarządzie Głównym TPD w Warszawie. Pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Miejskiego TPD w Sanoku[7][8][9][10], ponownie wybrany w styczniu 1988 (zastępcami zostali Bolesław Michoń i Stanisław Cecuła)[11][12]. Został działaczem Polskiego Czerwonego Krzyża, działającego w budynku przy ul. Ignacego Daszyńskiego 17 w Sanoku[13]. W grudniu 1983 wybrany na stanowisko przewodniczącego Zarządu Miejskiego PCK w Sanoku[14]. Był także przewodniczącym Zarządu Rejonowego PCK[15][16][17].

Grobowiec Romana Daszyka

Był żonaty[3]. Zmarł 7 września 2013[3]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Sanocki Tom X z 2011; artykuły:
    • 90 lat Polskiego Czerwonego Krzyża
    • 90 lat Towarzystwa Przyjaciół Dzieci

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-01-07].
  2. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 121.
  3. ↑ a b c d Roman Daszyk. Nekrologi. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 36 (1135) z 13 września. 
  4. ↑ a b Inauguracja szkolenia aktywu laickiego. „Nowiny”, s. 2, Nr 294 z 11 grudnia 1967. 
  5. ↑ Roman Daszyk. Po zdrowie i wypoczynek. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 25 (118) z 1-10 września 1978. 
  6. ↑ Bogumiła Koszela. Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 35 (200), s. 5, 10-20 grudnia 1980. 
  7. ↑ Bogumiła Koszela. Nowy etap pracy Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 10 (266) z 10-20 kwietnia 1983. 
  8. ↑ Bogumiła Koszela. Towarzystwo Przyjaciół Dzieci w codziennym działaniu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 31 (287) z 10-20 listopada 1983. 
  9. ↑ Rola i znaczenie kół Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 20 (311) z 10-20 lipca 1984. 
  10. ↑ Bogumiła Koszela. W trosce o wychowanie w rodzinie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 36 (363) z 20-31 grudnia 1985. 
  11. ↑ Bogumiła Koszela. TPD – w działaniu dla dobra dzieci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 4 (439) z 1-10 lutego 1988. 
  12. ↑ Bogumiła Koszela. Dzieciom – z potrzeby serca. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 33 (504) z 1-10 grudnia 1989. 
  13. ↑ Roman Daszyk. 90 lat Polskiego Czerwonego Krzyża. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 211, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  14. ↑ a b Izabela Wilk. Miejska Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PCK w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 1 (292) z 1-10 stycznia 1984. 
  15. ↑ Bogumiła Koszela. Rośnie Autosanowy bank najwartościowszych wkładów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 1 (364) z 1-10 stycznia 1983. 
  16. ↑ Józef Ząbkiewicz. Niech dzięki Twej krwi bije inne serce. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 35 (470) z 10-20 grudnia 1988. 
  17. ↑ Józef Ząbkiewicz. Stomilowski „Ratunek” dla chorych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 34 (505) z 10-20 grudnia 1989. 
  18. ↑ M.P. z 2001 r. nr 38, poz. 620.
  19. ↑ Nauczycielskie święto. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 30 (286) z 1-10 listopada 1983. 
  20. ↑ Dzień Nauczyciela. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 20 (39) z 1-15 listopada 1975. 
  21. ↑ Bogumiła Koszela. W 65 rocznicę powstania Polskiego Czerwonego Krzyża. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 36 (327) z 20-31 grudnia 1984. 
  22. ↑ W całym kraju uroczyście obchodzono Święto Odrodzenia Polski. W naszym regionie. Krośnieńskie. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 25 lipca 1988. 
  23. ↑ Józef Ząbkiewicz. Zaszczytne wyróżnienia dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 23 (458) z 10-20 sierpnia 1988. 
  24. ↑ Bogdan Roczniak. Powiatowe nagrody. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (525), s. 2, 30 listopada 2001. 
  25. ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 556, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Daszyk&oldid=71964862”