Rosiczka przylądkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rosiczka przylądkowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

rosiczkowate

Rodzaj

rosiczka

Gatunek

rosiczka przylądkowa

Nazwa systematyczna
Drosera capensis L.
Sp. Pl. 1: 282. 1753

Rosiczka przylądkowa (Drosera capensis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rosiczkowatych. Występuje w stanie dzikim w Południowej Afryce w pobliżu Przylądka Dobrej Nadziei.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Zbliżenie liścia
Kwiat rosiczki przylądkowej
Pokrój
Drobna roślina o wysokości do 30 cm. Tworzy przyziemną rozetę; u starszych roślin można zaobserwować zdrewniałą łodygę.
Liście
Długoogonkowe, równowąskie, o długości do 12 cm i szerokości do 5mm, wierzchołek ucięty lub tępy. Z wierzchu i po brzegach posiadają włoski gruczołowe (często barwy czerwonej).
Kwiaty
Na długim pędzie kwiatostanowym (do 30 cm) wyrasta kilka do kilkunastu kwiatów barwy purpurowej lub białej o średnicy do 2 cm zebranych w pozorne grono[3].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, roślina owadożerna. Siedlisko: torfowiska, tereny podmokłe. Kwiaty samopylne. Liście wydzielają lepką, przywabiającą ciecz, do której przyklejają się owady. Później liście zwijają się i trawią zdobycz, co dostarcza roślinie związków azotu, w które jest ubogie naturalne środowisko życia rośliny[4].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek pospolity w amatorskich uprawach, w Polsce uprawiany głównie jako roślina pokojowa.

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Wymaga torfowej, małożyznej gleby i słonecznego stanowiska[3]. Najlepiej rośnie w mieszance torfu oraz perlitu lub gruboziarnistego piasku. Rozmnaża się ją przez podział, nasiona lub przez sadzonki korzeniowe[3]. Jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia znajdujące się w wodzie wodociągowej i z tego względu podlewać ją należy tylko wodą deszczową lub destylowaną[3]. Rosiczkę należy podlewać poprzez podsiąkanie, ustawiając doniczkę w podstawce z wodą[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. a b c d Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  4. a b Marek Ples, Ples M., O rosiczce słów kilka, czyli wyhoduj żywą muchołapkę!, „Biologia w Szkole”, Forum Media Polska Sp. z o.o., 2016, s. 51-56, ISSN 0137-8031.