Royal Rumble (2011)
| Motto gali |
The Biggest Royal Rumble in History | |||
|---|---|---|---|---|
| Motyw muzyczny |
Living in a Dream – Finger Eleven | |||
| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
| Brandy | ||||
| Data |
30 stycznia 2011 | |||
| Widownia |
15 113 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Gale WWE Network – chronologicznie | ||||
| ||||
| Gale pay-per-view – chronologicznie | ||||
| ||||
Royal Rumble (2011) – dwudziesta czwarta gala wrestlingu w chronologii cyklu Royal Rumble wyprodukowana przez federację WWE dla zawodników z brandów Raw i SmackDown. Odbyła się 30 stycznia 2011 w TD Garden w Bostonie w stanie Massachusetts.
Gala opierała się na Royal Rumble matchu, a zwycięzca tradycyjnie otrzymał walkę o mistrzostwo świata na tegorocznej WrestleManii. W przypadku gali w 2011 roku zwycięzca otrzymał wybór, o które mistrzostwo będzie walczył na WrestleManii XXVII. Zwycięzca mógł wybrać walkę o WWE Championship (brandu Raw) lub World Heavyweight Championship (brandu SmackDown). Było to ostatnie Royal Rumble zorganizowane w ramach pierwszego podziału na brandy, który zakończył się w sierpniu, ale został przywrócony w lipcu 2016 roku.
Na gali odbyły się cztery walki. Walką wieczoru był tytułowy Royal Rumble match, w którym wzięło udział 40 uczestników obu brandów zamiast zwyczajowych 30 — był to jak dotąd jedyny Royal Rumble match, w którym wzięło udział 40 uczestników. Zwyciężył Alberto Del Rio ze SmackDown, który jako ostatniego wyeliminował Santino Marellę z Raw. Główną walką brandu Raw była walka o WWE Championship pomiędzy panującym mistrzem The Mizem i Randym Ortonem, którą Miz wygrał, tym samym zachowując tytuł. Główną walką brandu SmackDown była walka pomiędzy Edge'em, a Dolphem Zigglerem o World Heavyweight Championship, które Edge wygrał i zachował tytuł. W karcie walka znalazł się również fatal four-way match o WWE Divas Championship, w którym Natalya broniła tytuł przeciwko Eve Torres, Layli i Michelle McCool; Torres wygrała i zdobyła mistrzostwo. Podczas walki wieczoru miały miejsce powroty Bookera T, który opuścił federację w 2007 roku, oraz Kevina Nasha, podczas swojego pierwszego występu w WWE od 2003 roku, który pojawił się pod postacią Diesela po raz pierwszy od Royal Rumble z 1996 roku.
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Tło[edytuj | edytuj kod]
Tradycją gali Royal Rumble jest zorganizowanie Royal Rumble matchu, w którym zwycięzca otrzyma szansę na walkę o WWE Championship (brandu Raw) lub World Heavyweight Championship (brandu SmackDown) na WrestleManii XXVII.
Royal Rumble to coroczna gala pay-per-view (PPV) produkowana co roku w styczniu przez World Wrestling Entertainment (WWE) od 1988 roku. Jest to jeden z najważniejszych pay-per-view w tej promocji, obok WrestleManii, SummerSlam i Survivor Series nazwana „Wielką Czwórką”. Nazwa pochodzi od Royal Rumble matchu, zmodyfikowanego battle royal, w którym uczestnicy wchodzą w określonych odstępach czasu, a nie wszyscy zaczynają na ringu w tym samym czasie. Wydarzenie z 2011 roku było 24. wydarzeniem w chronologii Royal Rumble i odbyło się 30 stycznia 2011 roku w TD Garden w Bostonie w stanie Massachusetts. Wystąpili w nim zapaśnicy z dywizji Raw i SmackDown
Rywalizacje[edytuj | edytuj kod]
Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw, SmackDown i ECW. Wyreżyserowane rywalizacje (storyline’y) były kreowane podczas cotygodniowych gal Raw, SmackDown i ECW. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[1][2].
Wyniki walk[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas |
|---|---|---|---|
| 1D | R-Truth pokonał Curta Hawkinsa | Singles match | — |
| 2 | Edge (c) pokonał Dolpha Zigglera (z Vickie Guerrero) poprzez pinfall | Singles match o World Heavyweight Championship | 20:45 |
| 3 | The Miz (c) (z Alexem Riley) pokonał Randy'ego Ortona poprzez pinfall | Singles match o WWE Championship | 19:50 |
| 4 | Eve Torres pokonała Natalyę (c), Laylę i Michelle McCool poprzez pinfall | Singles match o WWE Divas Championship | 5:12 |
| 5 | Alberto Del Rio wygrał jako ostatniego eliminując Santino Marellę | 40-osobowy męski Royal Rumble match o miano pretendenta do światowego tytułu na WrestleManii XXVII | 1:09:51 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
| |||
Wejścia i eliminacje w męskim Royal Rumble matchu[edytuj | edytuj kod]
- – członek brandu Raw
- – członek brandu SmackDown
- – wolny agent
- – zwycięzca
| Nr wejściowy | Wrestler | Brand | Nr eliminacji | Wyeliminowany przez | Czas | Eliminacje |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | CM Punk | Raw | 21 | Johna Cenę | 35:21 | 7 |
| 2 | Daniel Bryan | Raw | 8 | CM Punka | 20:55 | 2 |
| 3 | Justin Gabriel | SmackDown | 1 | Daniela Bryana | 00:58 | 0 |
| 4 | Zack Ryder | Raw | 2 | Daniela Bryana | 00:43 | 0 |
| 5 | William Regal | Raw | 3 | Teda DiBiase | 04:10 | 0 |
| 6 | Ted DiBiase | Raw | 7 | Husky'ego Harrisa i Michaela McGillicutty'ego | 12:16 | 1 |
| 7 | John Morrison | Raw | 10 | CM Punka, Davida Otungę, Husky'ego Harrisa i Michaela McGillicutty'ego | 13:24 | 0 |
| 8 | Yoshi Tatsu | Raw | 5 | Marka Henry'ego | 05:35 | 0 |
| 9 | Husky Harris | Raw | 15 | The Great Khaliego | 15:48 | 3 |
| 10 | Chavo Guerrero | SmackDown | 4 | Marka Henry'ego | 02:01 | 0 |
| 11 | Mark Henry | Raw | 11 | CM Punka, Davida Otungę, Husky'ego Harrisa i Michaela McGillicutty'ego | 07:04 | 2 |
| 12 | JTG | SmackDown | 6 | Michaela McGillicutty'ego | 01:48 | 0 |
| 13 | Michael McGillicutty | Raw | 20 | John Cena | 15:07 | 4 |
| 14 | Chris Masters | SmackDown | 9 | CM Punka | 01:58 | 0 |
| 15 | David Otunga | Raw | 19 | Johna Cenę | 11:56 | 2 |
| 16 | Tyler Reks | SmackDown | 12 | CM Punka | 00:34 | 0 |
| 17 | Vladimir Kozlov | Raw | 13 | CM Punka | 00:40 | 0 |
| 18 | R-Truth | Raw | 14 | 01:02 | 0 | |
| 19 | The Great Khali | Raw | 16 | Masona Ryana | 01:17 | 1 |
| 20 | Mason Ryan | Raw | 18 | Johna Cenę | 04:32 | 2 |
| 21 | Booker T | Wolny agent | 17 | Masona Ryana | 01:08 | 0 |
| 22 | John Cena | Raw | 36 | The Miza1 | 34:17 | 7 |
| 23 | Hornswoggle | SmackDown | 24 | King Sheamusa | 09:39 | 0 |
| 24 | Tyson Kidd | Raw | 22 | Johna Cenę | 00:53 | 0 |
| 25 | Heath Slater | SmackDown | 23 | Johna Cenę | 00:57 | 0 |
| 26 | Kofi Kingston | SmackDown | 31 | Randy'ego Ortona | 26:04 | 1 |
| 27 | Jack Swagger | SmackDown | 25 | Rey Mysterio | 04:41 | 0 |
| 28 | King Sheamus | Raw | 32 | Randy'ego Ortona | 19:49 | 1 |
| 29 | Rey Mysterio | SmackDown | 35 | Wade'a Barretta | 20:34 | 2 |
| 30 | Wade Barrett | SmackDown | 37 | Randy'ego Ortona | 21:23 | 2 |
| 31 | Dolph Ziggler | SmackDown | 27 | Big Showa | 07:12 | 0 |
| 32 | Diesel | Wolny agent | 26 | Wade'a Barretta | 02:45 | 0 |
| 33 | Drew McIntyre | SmackDown | 29 | Big Showa | 04:46 | 0 |
| 34 | Alex Riley | Raw | 28 | Johna Cenę i Kofiego Kingstona | 02:50 | 0 |
| 35 | Big Show | SmackDown | 30 | Ezekiela Jacksona | 01:30 | 2 |
| 36 | Ezekiel Jackson | SmackDown | 33 | Kane'a | 07:14 | 1 |
| 37 | Santino Marella | Raw | 39 | Alberto Del Rio | 12:54 | 0 |
| 38 | Alberto Del Rio | SmackDown | — | Zwycięzca | 09:33 | 2 |
| 39 | Randy Orton | Raw | 38 | Alberto Del Rio | 08:18 | 3 |
| 40 | Kane | SmackDown | 34 | Rey'a Mysterio | 01:36 | 1 |
- 1 – The Miz nie był uczestnikiem Royal Rumble matchu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
- ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].