Rzeczpospolita Polska Walcząca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzeczpospolita Polska Walcząca
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Historia
Data sformowania

1949

Data rozformowania

1951

Pierwszy dowódca

Włodzimierz Pawłowski

Dane podstawowe

Rzeczpospolita Polska Walcząca – polska podziemna organizacja antykomunistyczna działająca na Dolnym Śląsku w latach 1949–1951.

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Organizacja wydawała własne pismo Kresowiak, posiadała radiostację umieszczoną na wieży kościoła uniwersyteckiego we Wrocławiu, prowadziła działalność wywiadowczą na temat struktur terenowych MO, UB i PZPR. Organizacja działała w Środzie Śląskiej oraz w sąsiednich powiatach. Rzeczpospolita Polska Walcząca liczyła w sumie około 450 członków, a jej działalność była oparta głównie na środowisku chłopskim, wykorzystując niezadowolenie chłopów z polityki rolnej państwa, a także potencjał ludzki nieistniejącego już wówczas PSL[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Organizacja została założona przez Włodzimierza Pawłowskiego w 1949 roku pod nazwą Kresowiak. W lutym 1950 zmieniono jej nazwę na Rzeczpospolita Polska Walcząca.

Organizację rozbito aresztowaniami, których główne nasilenie przypadło na październik 1951 roku. Założyciel organizacji Włodzimierz Pawłowski został aresztowany 13 października 1951 roku we Wrocławiu. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego, w dniu 31 lipca 1952 r. został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 24 kwietnia 1953 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Labiryntarium - Rzeczpospolita Polska Walcząca - walka z komuną na Dolnym Śląsku [online], www.labiryntarium.pl [dostęp 2024-03-01].
  2. Włodzimierz Pawłowski - Odnalezieni - Poszukiwania nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego [online], web.archive.org, 27 lutego 2015 [dostęp 2024-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-27].