Grzebacz wschodnioamerykański
| Scalopus aquaticus[1] | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
grzebacz wschodnioamerykański | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Grzebacz wschodnioamerykański[3] (Scalopus aquaticus) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny kretowatych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Scalopus.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson po raz pierwszy opisany przez K. Linneusza w 1758 roku w jego dziele Systema Naturae pod nazwą [Sorex] aquaticus[4]. Jako miejsce typowe autor wskazał wschodnie Stany Zjednoczone[4], uściślone przez H. H. T. Jacksona w 1915 roku do Filadelfii w Pensylwanii[5]. Jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel rodzaju grzebacz[3] (Scalopus)[6] utworzonego przez É. Geoffroy Saint-Hilaire'a w 1803 roku[7].
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono kilkanaście podgatunków S. aquaticus[8][9].
- S. aquaticus aereus (Bangs, 1896)
- S. aquaticus alleni Baker, 1951
- S. aquaticus anastasae (Bangs, 1898)
- S. aquaticus aquaticus (Linnaeus, 1758)
- S. aquaticus australis (Chapman, 1893)
- S. aquaticus bassi Howell, 1939
- S. aquaticus caryi Jackson, 1914
- S. aquaticus howelli Jackson, 1914
- S. aquaticus inflatus Jackson, 1914
- S. aquaticus machrinoides Jackson, 1914
- S. aquaticus machrinus (Rafinnesque, 1832)
- S. aquaticus montatnus Baker, 1951
- S. aquaticus nanus Davis, 1942
- S. aquaticus parvus (Rhoads, 1894)
- S. aquaticus porteri Schwartz, 1952
- S. aquaticus texanus (J. A. Allen, 1891)
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest średniej wielkości kretem. Występuje na zalesionych i otwartych terenach Meksyku, wschodnich Stanów Zjednoczonych i południowo-zachodniej części Ontario w Kanadzie.
Kret ten ma szaro-brązowe futro ze srebrnymi akcentami. Ma długość około 16 centymetrów z 3-centymetrowym ogonem. Waży około 75 gramów. Dożywa na wolności od 4 do 5 lat. Kariotyp wynosi 2n = 34, FN = 64[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scalopus aquaticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J. Matson i inni, Scalopus aquaticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-18] (ang.).
- ↑ a b Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 75. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Sztokholm: 1758, s. 53. (łac.).
- ↑ H. H. T. Jackson. A review of the American moles. „North American Fauna”. 38, s. 33, 1915. (ang.).
- ↑ Scalopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2010-07-20] (ang.).
- ↑ É. Geoffroy Saint-Hilaire: Catalogue méthodique de la collection des mammifères. Paryż: 1803, s. 77. (fr.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Scalopus aquaticus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 20 lipca 2010]
- ↑ T. L. Yates, D. J. Schmidly. Scalopus aquaticus. „Mammalian Species”. 105, s. 1-4, 1978. (ang.).
- ↑ T. L. Yates, D. J. Schmidly. Karyotype of the eastern mole (Scalopus aquaticus), with comments on the karyology of the family Talpidae. „Journal of Mammalogy”. 56 (4), s. 902-905, 1975. PMID: 1185079. (ang.).