Sebastian Klauziński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sebastian Klauziński
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1992
Ostrowiec Świętokrzyski

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Sebastian Klauziński (ur. 17 stycznia 1992 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski dziennikarz; w latach 2018–2023 pracował w redakcji OKO.press, od 2024 przeszedł do redakcji TVN24.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył studia wschodnie na Uniwersytecie Warszawskim (2012–2015)[1]. Pracował w dziale krajowym i miejskim Gazety Wyborczej (2014–2017), potem w Newsweek Polska[1] (gdzie publikował m.in. wywiady[2]). W 2018 rozpoczął pracę w zespole śledczym OKO.press. Również w 2018 został członkiem Fundacji Reporterów. Od 2022 współtworzy wspólny zespół śledczy OKO.press i Fundacji Reporterów[3]. W 2022 prowadził warsztaty dziennikarskie na festiwalu sztuki „Browart” w Ostrowcu Świętokrzyskim[4].

W swojej pracy dziennikarskiej podejmował tematykę śledczą, polityczną i gospodarczą. Publikował na temat tuszowania przestępstw seksualnych w Kościele[5][6]. W 2019 i 2020 w OKO.press opisał współpracę Wirtualnej Polski z ministerstwem sprawiedliwości, w ramach której artykuły krytyczne wobec Zbigniewa Ziobry były cenzurowane i blokowane, a seria publikacji różnych autorów promujących Fundusz Sprawiedliwości (którym dysponuje ministerstwo sprawiedliwości) ukazała się na łamach Wirtualnej Polski[7][8]. Publikacje te ukazywały się pod fałszywym nazwiskiem Krzysztof Suwart, bo dziennikarze Wirtualnej Polski nie chcieli podpisywać się pod artykułami pod własnym nazwiskiem. Nazwiskiem „Krzysztof Suwart” podpisano m.in. teksty: „Miliony z Funduszu Sprawiedliwości. Na sprzęt medyczny dla dwóch kluczowych szpitali”, „Fundusz Sprawiedliwości pomaga ofiarom przestępstw. Są pieniądze na ośrodki pomocy” oraz pod artykułem o wyposażeniu łazienek[8]. Nieistniejący dziennikarz we wrześniu 2018 roku miał przeprowadzić wywiad z Marcinem Romanowskim, dyrektorem Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości[7]. Wszystkie te publikacje w maju 2023 wciąż były dostępne na portalach Wirtualna Polska i Money.pl[8]. Początkowo Wirtualna Polska utrzymywała, że dziennikarz OKO.press przekazał nieprawdę. Po ujawnieniu sprawy Tomasz Machała został odwołany z funkcji redaktora naczelnego i wiceprezesa Wirtualnej Polski[8]. W oświadczeniu potwierdzono, że publikowano artykuły pod pseudonimami Krzysztof Suwart i Krzysztof Major[8].

W styczniu 2024 zakończył pracę w OKO.press i związał się zawodowo z redakcją TVN24[9].

Jest miłośnikiem kundli[1].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Nominacja do nagrody dziennikarskiej Grand Press w kategorii „News” za cykl tekstów o Funduszu Sprawiedliwości (2018)[10]
  • Nominacja doa Grand Press w kategorii „Dziennikarstwo śledcze” za cykl tekstów o współpracy Ministerstwa Sprawiedliwości z portalem Wirtualna Polska i jego jego ówczesnym redaktorem naczelnym (2020)[11]
  • Nominacja do Grand Press w kategorii „Dziennikarstwo śledcze” za cykl tekstów o „Układzie wrocławskim” publikowanych w OKO.press i Gazecie Wyborczej (2021)[12]
  • Finał Nagrody Radia ZET za cykl tekstów o „Układzie wrocławskim” (2021)[1]
  • Finał Nagrody im. Dariusza Fikusa za cykl tekstów o „Układzie wrocławskim” (2022)[1][13]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Sebastian Klauziński. OKO.press. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. ↑ W Polsce poziom ksenofobii nie był tak wysoki od 1968 r.. nigdywiecej.org, 10 listopada 2017. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. ↑ OKO.Press reorganizuje dział śledczy. Będą na stałe współpracować z Fundacją Reporterów. press.pl, 14 czerwca 2022. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ Sandra Krakowiak: Warsztaty z dziennikarzem Sebastianem Klauzińskim w ramach festiwalu Browart w Ostrowcu. Zobacz zdjęcia. ostrowiecswietokrzyski.naszemiasto.pl, 17 września 2022. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  5. ↑ Jan Paweł II znał oskarżenia wobec abp. McCarricka. Mimo to uczynił go kardynałem. OKO.press, 10 listopada 2020. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  6. ↑ Podcast PUNKT KONTROLNY. Sebastian Klauziński (Oko.press): Kościół bardziej boi się odszkodowań niż pustych świątyń. radomszczanska.pl, 11 maja 2023. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  7. ↑ a b Jak Wirtualna Polska promuje Ziobrę. "Łączy nas z Ministerstwem Sprawiedliwości wiele interesów". OKO.press, 15 stycznia 2020. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. ↑ a b c d e Marta Glanc: Fałszywi eksperci są wśród nas. Mogą podać się za kogokolwiek. demagog.org.pl, 12 maja 2023. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. ↑ Maciej Kozielski: Dziennikarz śledczy Sebastian Klauziński przeszedł z OKO.press do TVN24. press.pl, 4 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  10. ↑ Dziennikarze OKO nominowani do Grand Press. Mikołajewska, Szczygieł, Klauziński. OKO.press, 11 grudnia 2018. [dostęp 2023-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  11. ↑ Grand Press 2020: nominacje w kategorii News oraz Dziennikarstwo śledcze [online], Press.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  12. ↑ Grand Press 2021: nominacje w kategoriach News oraz Dziennikarstwo śledcze [online], Press.pl [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  13. ↑ 2022 – Nagroda im. Dariusza Fikusa [online] [dostęp 2023-08-06] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sebastian_Klauziński&oldid=72451500”