Sinitta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sinitta
Ilustracja
Imię i nazwisko

Sinitta Renay Malone

Data i miejsce urodzenia

19 października 1963
Seattle

Gatunki

disco, pop, R&B, house

Zawód

piosenkarka, osobowość telewizyjna, tancerka, aktorka

Aktywność

od 1981

Powiązania

Stock Aitken Waterman

Strona internetowa

Sinitta właściwie Sinitta Renay Malone[1] (ur. 19 października 1963[2] w Seattle w stanie Waszyngton[1]) – amerykańska piosenkarka muzyki disco i pop, a także R&B i house, która większość swojego zawodowego życia spędziła w Wielkiej Brytanii[3]. Szczyt jej popularności przypada na drugą połowę lat 80., kiedy to wylansowała piosenki wyprodukowane przez Stocka, Aitkena i Watermana takie jak „Toy Boy”, „So Mucho”[4], „Cross My Broken Heart”, „Right Back Where We Started From”, „G.T.O.” i „I Don’t Believe In Miracles”[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Przyszła na świat w Seattle w stanie Waszyngton w rodzinie piosenkarki Miquel Brown (właściwie Michael Brown)[6] i Anthony’ego Blacketta jako jedna z bliźniaczek – ma siostrę Gretę[7]. W 1973 jej rodzice rozwiedli się[8][9].

Jej matka była popularną w latach 70. i 80. kanadyjską aktorką i grała m.in. w filmach: Superman, Salomon i królowa Saby z Halle Berry, Francuski pocałunek, Dowcip i Jak stracić przyjaciół i zrazić do siebie ludzi[10]) i wokalistką disco/soul[11]. Sinitta uczęszczała do szkoły z internatem w Wielkiej Brytanii.

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę w show biznesie rozpoczęła występując w musicalu Czarnoksiężnik (The Wiz, 1980)[12] i jako Frankie w filmie Jima Sharmana Shock Treatment (Terapia szokowa, 1981). Występowała na West End w spektaklach: Koty, Krwiożercza roślina , Smokey Joe’s Cafe, Lakier do włosów, Masquerade i Mutiny!. 24 grudnia 1982 Sinitta pojawiła się w programie telewizyjnym Channel 4 Shock (Rura) jako tancerka z grupą Imagination[13]. W 1985 była kapitanem jednej z drużyn w programie dla dzieci ITV The Wall Game[14].

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Sinitta początkowo nagrywała muzykę taneczną w 1983, wydając swój pierwszy singiel „Break Me Into Little Pieces” z Hot Gossip. W tym samym roku pojawiła się także w wideoklipie piosenki „Rock the Boat” śpiewanym przez Forresta. Przełomem były jej piosenki disco-pop wyprodukowane przez studio Stocka, Aitkena i Watermana - „Cruising” (1984) i „So Macho” (1985), które trzy miesiące później w marcu 1986 wspięły się na pozycję drugą. Sinitta znalazła się w czasopismach brytyjskich dla nastolatek. Trzy kolejne Top 10 singli to „Toy Boy” (numer 4, lipiec 1987), „Cross My Broken Heart” (numer 6, marzec 1988) i „Right Back Where We Started From” (numer 4, czerwiec 1989). Cover hitu „Love and Affection” Roberta Knighta z 1973 osiągnął numer 20 w październiku 1989.

W 1992 podpisała kontrakt z Arista Records label. Jednak w lipcu 1992 utwór „Shame Shame Shame” utknął na 28. miejscu. Na początku 1993 wydała singiel „The Supreme EP”, który wyróżniał się kolekcją coverów. W 1998 powróciła na estradę z albumem Naughty Naughty. Skoncentrowała się potem na teatrze i pracy A&R[15].

W listopadzie 2021 powróciła na scenę Churchill Theatre w Bromley jako „Mama” Morton w musicalu Chicago[16][17]. 3 grudnia 2021 Sinitta wydała świąteczny utwór „I Won’t Be Lonely This Christmas”[18].

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Była związana z angielskim piłkarzem pochodzenia nigeryjsko-gujańskiego Johnem Fashanu, brytyjskim piosenkarzem, kompozytorem i aktorem Davidem Essex (1984)[19][20] i aktorem Bradem Pittem (1988-89)[21][22].

W latach 1981-96 była w nieformalnym związku z angielskim łowcą talentów i producentem telewizyjnym Simonem Cowellem[23][24]. Byli razem, z przerwami, przez 20 lat[25], spotykali się, kiedy Sinitta miała zaledwie 14 lat[26][27])

W kwietniu 2002 wyszła za mąż za Andy'ego Willnera. W listopadzie 2005 ogłoszono, że Kerry West miała być zastępczą matką dla dziecka z mężem, lecz po ośmiu tygodniach poroniła. Sinitta wyznała, że aborcja miała ogromny wpływ na jej życie i była jednym z czynników, który uniemożliwił jej posiadanie dzieci[28][29]. Adoptowali bliźniaki - Magdalenę i Zaca. Rozwiedli się w 2010[30].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

albumy[edytuj | edytuj kod]

  • 1987: Sinitta! (wyd. Fanfare)
  • 1989: Wicked! (wyd. Fanfare)
  • 1995: Naughty Naughty (wyd. Arista)
  • 1998: The Best of Sinitta (wyd. Pegasus)
  • 1999: The Very Best of...Sinitta/Toy Boy (wyd. Pegasus)
  • 2009; The Hits+ Collection 86-09: Right Back Where We Started From (wyd. Cherry Pop/PMG Music/Sony Music)
  • 2010: Greatest Hits + Bonus DVD (wyd. Cherry Pop/Sony Music)
  • 2011: Sinitta! [Remastered x 2CD edycja specjalna] (wyd. Cherry Pop)
  • 2011: Wicked! [Remastered x 2CD edycja specjalna] (wyd. Cherry Pop)

single[edytuj | edytuj kod]

  • 1983: "Break Me Into Little Pieces" (z Hot Gossip)
  • 1983: "Don't Beat Around the Bush" (z Hot Gossip)
  • 1983: "I Could Be"
  • 1983: "Never Too Late"
  • 1984: "Cruising"
  • 1985: "So Macho"
  • 1986: "So Macho"/"Cruising"
  • 1986: "Feels Like the First Time"
  • 1987: "Toy Boy"
  • 1987: "GTO"
  • 1988: "Cross My Broken Heart"
  • 1988: "A Place in the Sun" (Winjama; Various)
  • 1988: "I Don't Believe In Miracles"
  • 1989: "Right Back Where We Started From"
  • 1989: "Love On a Mountain Top"
  • 1989: "Lay Me Down Easy"
  • 1990: "Hitchin' a Ride"
  • 1990: "Bridge Over Troubled Water" (z The Session)
  • 1990: "Love and Affection"
  • 1992: "Shame Shame Shame"
  • 1993: "The Supreme EP"
  • 1993: "Aquarius"
  • 1997: "You Can Do Magic" (The Mojams z Debbie Currie)
  • 2014: "So Many Men So Little Time"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Ron Wynn: Sinitta Biography. AllMusic. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  2. ↑ Sinitta w bazie Discogs.com (ang.)
  3. ↑ Sinitta. Dance Crazy Management. [dostęp 2014-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-11)]. (ang.).
  4. ↑ Jay O'Brien: Sinitta reveals constant battle over changing her age online. OK!. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  5. ↑ Sinitta–Free listening, videos, concerts, stats and pictures. Last.fm. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  6. ↑ Miquel Brown w bazie Discogs.com (ang.)
  7. ↑ Bio-Miquel Brown. Disco Museum. [dostęp 2014-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  8. ↑ Anthony Blackett Family Tree & History, Ancestry & Genealogy. FameChain. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  9. ↑ Anthony Blackett - Biographical Summaries of Notable People. MyHeritage. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  10. ↑ Miquel Brown - About This Person - Movies & TV. „The New York Times”. [dostęp 2014-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-14)]. (ang.).
  11. ↑ Miquel Brown. Discogs. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  12. ↑ Sinitta. The Vervoid. [dostęp 2014-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
  13. ↑ The Tube" Episode 1.8 (1982). Internet Movie Database. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  14. ↑ The Wall Game. BFI. [dostęp 2014-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (ang.).
  15. ↑ Sinitta Biografia. Oldies. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  16. ↑ Angela Cole: Sinitta stars in Chicago at the Churchill Theatre, Bromley, and says friend Simon Cowell might watch the show. KentOnline, 2021-11-16. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
  17. ↑ Margaret Chrystall: Pop star Sinitta joins the cast of musical Chicago heading for Eden Court in Highland capital. Ross-ShireJournal, 2021-10-29. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
  18. ↑ Sinitta announces new festive single „I Won’t Be Lonely This Christmas”. RetroPopMagazine. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
  19. ↑ I'm A Celebrity star Sinitta's shocking family secret. Mirror Online. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
  20. ↑ Aaron Tinney: 50th treat for Sinitta (who says she is 44). „The Sun”. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  21. ↑ Andrew Bullock (2016-12-28): Sinitta insists her newly-single ex-boyfriend Brad Pitt. Daily Mail. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
  22. ↑ Emily Sheridan (2011-11-24): 'He was beautiful with the most amazing body': Sinitta reminisces about her romance with Brad Pitt. Daily Mail. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
  23. ↑ Simon Cowell w bazie Notable Names Database (ang.)
  24. ↑ Gracie Opulanza (2013-07-14): Sinitta Renet Malone – Interview About Men’s Fashion. Gracie Opulanza. [dostęp 2017-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-16)]. (ang.).
  25. ↑ Hit Me Baby One More Time: Sinitta used to slap Simon Cowell. Manchester Evening News. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  26. ↑ Natalie Clarke (2008-12-12): Sinitta tells all: The truth about Simon Cowell and me. „Daily Mail”. [dostęp 2017-03-16]. (ang.).
  27. ↑ Sinitta says 'yo-yo' relationship with Simon Cowell is over once and for all now he's a father. Independent.ie. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  28. ↑ Rebecca Hardy (2009-08-17): Sinitta: Why I’ll always love my Simon Cowell. Daily Mail. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  29. ↑ Louise Saunders (2013-10-04): Sinitta FINALLY opens up on the abortion that left she. Daily Mail. [dostęp 2014-08-06]. (ang.).
  30. ↑ Sinitta Renet Malone Relationships. FamousFix.com. [dostęp 2022-04-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sinitta&oldid=72234130”