Zamek w Węgorzewie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m regeneracja szablonu {{Budynek infobox}} + WP:SK |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. Pierwszą krzyżacką fortyfikacją w okolicach Węgorzewa był zbudowany około 1335 roku w miejscu grodu Galindów drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem [[Węgorapa|Węgorapy]] z [[Mamry|Jeziora Mamry]]. Gródek ten został spalony przez litewskiego księcia [[Kiejstut]]a w 1365 roku. Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Po wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy ponownie stał się własnością państwową i stał się siedzibą starosty. W 1656 roku został zniszczony przez Tatarów, w związku z czym przebudowano go na rezydencję w stylu barokowym. W latach 1734 i 1736 przebywał na nim przebywający na wygnaniu król [[Stanisław Leszczyński]]. W 1835 roku spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na [[sąd]] i [[zakład karny|więzienie]]. W trakcie tej przebudowy zniszczono jego poprzednią formę. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | [[24 stycznia]] [[1945]] roku wnętrze zostało doszczętnie spalone przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]], jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na [[biblioteka|bibliotekę]] miejską, siedzibę [[Rada gminy|Rady Miejskiej]] i [[Urząd stanu cywilnego|Urząd Stanu Cywilnego]]. Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. |
||
{{DEFAULTSORT:Węgorzewo}} |
{{DEFAULTSORT:Węgorzewo}} |
||
Wersja z 23:05, 26 cze 2011
 nr rej. 436 (O/55) z 17 września 1957
| |
 Dziedziniec Zamku w Węgorzewie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Zamkowa 7 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
1 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Zniszczono |
1945 (wnętrze, mury ocalały) |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Urząd Miasta w Węgorzewie, firma z Warszawy |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Węgorzewie jest najstarszym zabytkiem miasta. Pierwszą krzyżacką fortyfikacją w okolicach Węgorzewa był zbudowany około 1335 roku w miejscu grodu Galindów drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem Węgorapy z Jeziora Mamry. Gródek ten został spalony przez litewskiego księcia Kiejstuta w 1365 roku. Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w 1398 roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Po wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy ponownie stał się własnością państwową i stał się siedzibą starosty. W 1656 roku został zniszczony przez Tatarów, w związku z czym przebudowano go na rezydencję w stylu barokowym. W latach 1734 i 1736 przebywał na nim przebywający na wygnaniu król Stanisław Leszczyński. W 1835 roku spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na sąd i więzienie. W trakcie tej przebudowy zniszczono jego poprzednią formę.
24 stycznia 1945 roku wnętrze zostało doszczętnie spalone przez Armię Czerwoną, jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, siedzibę Rady Miejskiej i Urząd Stanu Cywilnego. Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm.