Zespół pałacowo-parkowy Radziwiłłów w Białej Podlaskiej: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Bot poprawia błędne wywołania {{PAGENAME}}
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 31: Linia 31:
|www =
|www =
}}
}}
'''Zespół zamkowy Radziwiłłów''' – obiekt zabytkowy w [[Biała Podlaska|Białej Podlaskiej]], obejmujący pozostałości dawnego zamku zbudowanego na planie gwiazdy pięcioramiennej z pięcioma bastionami otoczonymi [[fosa|fosą]] i wałem ziemnym. Zespół przylega do ulic Warszawskiej oraz Zamkowej, od zachodu graniczy z zabudową miejską, a od południa z doliną rzeki [[Krzna|Krzny]]. Jest położony w pobliżu centrum miasta. Budowę zespołu rozpoczął [[Aleksander Ludwik Radziwiłł]], kontynuowali ją jego następcy. Na początku [[XVIII wiek]]u uzyskał on swój ostateczny architektoniczny wygląd. Wybudowany w jego obrębie (dziś już nieistniejący) pałac w [[XVII wiek]]u, stanowił wzór dla innych tego typu obiektów w Polsce.
'''Zespół zamkowy Radziwiłłów''' – obiekt zabytkowy w [[Biała Podlaska|Białej Podlaskiej]], obejmujący pozostałości dawnego zamku zbudowanego na planie gwiazdy pięcioramiennej z pięcioma bastionami otoczonymi [[fosa|fosą]] i wałem ziemnym. Zespół przylega do ulic Warszawskiej oraz Zamkowej, od zachodu graniczy z zabudową miejską, a od południa z doliną rzeki [[Krzna|Krzny]]. Jest położony w pobliżu centrum miasta.

== Historia ==

Budowę zespołu w 1633 roku rozpoczął [[Aleksander Ludwik Radziwiłł]] podpisując umowę na budowę zamku z muratorem lubelskim Pawłem Murzynem. Powstała wtedy trzygondygnacyjna budowla pałacowa na planie zbliżonym do kwadratu z czterema pięciobocznymi wieżyczkami w narożach i loggią od frontu. Zespół bramny powstał w latach 1674-1680 lub około 1684 roku i upamiętniać miał zwycięstwo wojsk polskich pod Chocimiem. Około 1700 roku wybudowano oficyny pałacowe, zachodnią i frontowe, pawilony ogrodowe (apteka, laboratorium, skarbczyk), a całość otoczyły fortyfikacje bastionowe. W czasach Anny z Sanguszków Radziwiłłowej zarządzającej Białą do 1746 roku, brama została uzupełniona w partii attyki oraz ozdobiono wnętrza i otoczenie pałacu. W latach 1746-1760, gdy Białą zarządzał [[Hieronim Radziwiłł]], podjęto prace projektowe mające uczynić z zamku siedzibę godną magnata o królewskich ambicjach, jednak do realizacji ich nie doszło. Przebudowy dokonał dopiero jego następca Michał Kazimierz Rybeńko w latach 1760-1762 poprzez podwyższenie loggi o jedną kondygnację ora zna przekształcenie dachu na dwupołaciowy, spływający na boczne ściany budynku (wcześniej znajdowało się tam poddasze tak jak w zamku w Nieświeżu). W ten sposób na początku [[XVIII wiek]]u zespół zamkowy uzyskał swój ostateczny architektoniczny wygląd, wybudowany pałac stanowił wzór dla innych tego typu obiektów w Rzeczypospolitej. W 1883 roku pałac został rozebrany.
Zachowane fortyfikacje ziemne stanowią rzadki przykład umocnień "szkoły staroholenderskiej". Poza fortyfikacjami zachowały się również:
Zachowane fortyfikacje ziemne stanowią rzadki przykład umocnień "szkoły staroholenderskiej". Poza fortyfikacjami zachowały się również:


Linia 54: Linia 58:
Plik:Zespół zamku Radziwiłłów (XVIIw.,XIXw.) (kaplica XVIIw.) - Biała Podlaska ul. Warszawska woj. lubelskie ArPiCh A-134.JPG|kaplica z XVII w.
Plik:Zespół zamku Radziwiłłów (XVIIw.,XIXw.) (kaplica XVIIw.) - Biała Podlaska ul. Warszawska woj. lubelskie ArPiCh A-134.JPG|kaplica z XVII w.
</gallery></center>
</gallery></center>

== Bibliografia ==
* E. Łopaciński, ''Zamek w Białej Podlaskiej. Materiały archiwalne'', Biuletyn Historii Sztuki, XIX, 1957, s. 27-48
* J. Baranowski, Pałac w Białej Podlaskiej, Próba rekonstrukcji stanu z XVII w., Biuletyn Historii Sztuki, XXIX, 1967, s.39-56
* Tadeusz Bernatowicz, Niezrealizowana "królewska" rezydencja w Białej Podlaskiej, [w:] Artyści włoscy w Polsce XVI-XVIII w.


{{DEFAULTSORT:Biała Podlaska}}
{{DEFAULTSORT:Biała Podlaska}}

Wersja z 13:48, 18 sty 2018

Zespół zamkowy Radziwiłłów w Białej Podlaskiej
Symbol zabytku nr rej. A/134 z 28.09.1956 i z 31.12.1966
Ilustracja
wieża zamkowa - Muzeum Okręgowe
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Biała Podlaska

Adres

ul. Warszawska 12

Architekt

Paweł Negroni zwany Murzynem

Inwestor

Aleksander Ludwik Radziwiłł

Rozpoczęcie budowy

1622

Ukończenie budowy

lata 30. XVII wieku

Pierwszy właściciel

Aleksander Ludwik Radziwiłł

Położenie na mapie Białej Podlaskiej
Mapa konturowa Białej Podlaskiej
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Zespół zamkowy Radziwiłłów – obiekt zabytkowy w Białej Podlaskiej, obejmujący pozostałości dawnego zamku zbudowanego na planie gwiazdy pięcioramiennej z pięcioma bastionami otoczonymi fosą i wałem ziemnym. Zespół przylega do ulic Warszawskiej oraz Zamkowej, od zachodu graniczy z zabudową miejską, a od południa z doliną rzeki Krzny. Jest położony w pobliżu centrum miasta.

Historia

Budowę zespołu w 1633 roku rozpoczął Aleksander Ludwik Radziwiłł podpisując umowę na budowę zamku z muratorem lubelskim Pawłem Murzynem. Powstała wtedy trzygondygnacyjna budowla pałacowa na planie zbliżonym do kwadratu z czterema pięciobocznymi wieżyczkami w narożach i loggią od frontu. Zespół bramny powstał w latach 1674-1680 lub około 1684 roku i upamiętniać miał zwycięstwo wojsk polskich pod Chocimiem. Około 1700 roku wybudowano oficyny pałacowe, zachodnią i frontowe, pawilony ogrodowe (apteka, laboratorium, skarbczyk), a całość otoczyły fortyfikacje bastionowe. W czasach Anny z Sanguszków Radziwiłłowej zarządzającej Białą do 1746 roku, brama została uzupełniona w partii attyki oraz ozdobiono wnętrza i otoczenie pałacu. W latach 1746-1760, gdy Białą zarządzał Hieronim Radziwiłł, podjęto prace projektowe mające uczynić z zamku siedzibę godną magnata o królewskich ambicjach, jednak do realizacji ich nie doszło. Przebudowy dokonał dopiero jego następca Michał Kazimierz Rybeńko w latach 1760-1762 poprzez podwyższenie loggi o jedną kondygnację ora zna przekształcenie dachu na dwupołaciowy, spływający na boczne ściany budynku (wcześniej znajdowało się tam poddasze tak jak w zamku w Nieświeżu). W ten sposób na początku XVIII wieku zespół zamkowy uzyskał swój ostateczny architektoniczny wygląd, wybudowany pałac stanowił wzór dla innych tego typu obiektów w Rzeczypospolitej. W 1883 roku pałac został rozebrany. Zachowane fortyfikacje ziemne stanowią rzadki przykład umocnień "szkoły staroholenderskiej". Poza fortyfikacjami zachowały się również:

Brama wjazdowa - zbudowana w 4. ćw. XVII w. z fasadą komponowaną na wzór łuku triumfalnego, osłaniającą prostokątne wnętrze. Kolumnową fasadę zdobią liczne elementy dekoracyjne, jak: popiersia, panoplia, płaskorzeźby.

Wieża wjazdowa (zwana wartowniczą) - wybudowana została w 1. połowie XVII w., połączona ćwierkolistną szyją bramną z bramą wjazdową. Zwieńczona wydatnym barokowym hełmem, stanowi dominujący element wysokościowy w panoramie miasta. Posiada sześć kondygnacji, obecnie siedziba Muzeum Południowego Podlasia.

Trzy oficyny - wybudowane przed 1709 r. flankują dawny dziedziniec paradny, zamieniony w XIX wieku na park miejski. W pierwszej, mieści się Miejska Biblioteka Publiczna, w drugiej Szkoła Muzyczna, Biblioteka "Barwna" zaś w trzeciej - Narodowy Fundusz Zdrowia, Bialskie Centrum Kultury, Bialskopodlaska Izba Gospodarcza, Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna oraz Ośrodek Francuski Deux-Serves - Biała Podlaska.

Wieżyczka wschodnia - z 1. połowy XVII w., barokowa, wolnostojąca w głębi parku, dwukondygnacyjna, przykryta wewnątrz kopułą z dachem namiotowym. Podczas renowacji odkryte sgraffitowe ozdoby.

Kaplica zamkowa pw. św. Jozafata - z ok. 1620 r., ze sklepieniem kolebkowym i dwuspadowym dachem. Spoczywały w niej relikwie św. Jozafata.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • E. Łopaciński, Zamek w Białej Podlaskiej. Materiały archiwalne, Biuletyn Historii Sztuki, XIX, 1957, s. 27-48
  • J. Baranowski, Pałac w Białej Podlaskiej, Próba rekonstrukcji stanu z XVII w., Biuletyn Historii Sztuki, XXIX, 1967, s.39-56
  • Tadeusz Bernatowicz, Niezrealizowana "królewska" rezydencja w Białej Podlaskiej, [w:] Artyści włoscy w Polsce XVI-XVIII w.