Posiń: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Zabytki: merytoryczne
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Galeria: drobne merytoryczne
Linia 33: Linia 33:


== Zabytki ==
== Zabytki ==
* Kościół katolicki pw. św. Dominika z lat 1753-1761 projektu Antonio Paracca w stylu [[Barok wileński|baroku wileńskiego]]. Dwie górne kondygnacje kościoła nawiązują do hełmu katedry na Wawelu.
* Kościół katolicki pw. św. Dominika z lat 1753-1761 projektu Antonio Paracca w stylu [[Barok wileński|baroku wileńskiego]]. Dwie górne kondygnacje kościoła nawiązują do hełmu katedry na Wawelu<ref>Mariusz Karpowicz, ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, 2012; ​ISBN 978-83-63580-10-0​</ref>.
* Dwór
* Dwór


== Galeria ==
== Galeria ==
<gallery>
<gallery widths="190" heights="190">
Pasiene church.jpg|Kościół św. Dominika
Plik:Pasiene church.jpg|Kościół św. Dominika
Pasienes muižas pils 2000-07-22.jpg|Dwór w Posini
Plik:Pasienes muižas pils 2000-07-22.jpg|Dwór w Posini
</gallery>
</gallery>



Wersja z 11:27, 31 gru 2019

Posiń
Pasiene
Ilustracja
Widok miejscowości
Państwo

 Łotwa

Region

Łatgalia

Gmina

Zilupe

Populacja (2008)
• liczba ludności


385

Kod pocztowy

LV-5732

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Posiń”
Ziemia56°17′25″N 28°09′41″E/56,290278 28,161389

Posiń (łot. Pasiene) – miejscowość na Łotwie, w novadzie Zilupe, siedziba administracyjna pagastu Posiń. W 2008 roku liczyła 385 mieszkańców[1].

Historycznie znajdowała się w Inflantach polskich. Siedziba parafii. Leży nad rzeką Zilupe.

Historia

Miejscowość w źródłach historycznych była wzmiankowana po raz pierwszy w XVI wieku. Nazwa pochodzi od rzeki Sinej, przepływającej w jej pobliżu. W 1694 roku biskup inflancki Mikołaj Korwin-Popławski umieścił tu zakon dominikanów i wybudował tu początkowo drewniany kościół i klasztor, który wkrótce stał się ważnym ośrodkiem katolicyzmu. Rozbudował zespół wojewoda Kazimierz Pohorski. W 1753 roku klasztor spłonął, w związku z czym wybudowano nowy murowany barokowy kościół i klasztor z pomocą kanclerza Jana Andrzeja Borcha. Klasztor zlikwidowały władze rosyjskie w 1832 roku. Około 1850 roku wybudowano w miejscowości pałac. Od 1879 roku własność dziedziczna Zofii Ciechanowieckiej. W 1882 roku miasteczko prawie całkowicie spłonęło.

Obecnie znajduje się tu zarząd pagastu, szkoła, przedszkole, biblioteka i poczta.

Zabytki

  • Kościół katolicki pw. św. Dominika z lat 1753-1761 projektu Antonio Paracca w stylu baroku wileńskiego. Dwie górne kondygnacje kościoła nawiązują do hełmu katedry na Wawelu[2].
  • Dwór

Galeria

Przypisy

  1. Database of placenames. [dostęp 30 listopada 2010]. (łot.).
  2. Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, 2012; ​ISBN 978-83-63580-10-0

Linki zewnętrzne