Marcin Krasicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
345 374 edycje
kat.
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne
Linia 29: Linia 29:
Był synem kasztelana przemyskiego [[Stanisław Krasicki (kasztelan przemyski )|Stanisława]] i Anny z Żurawińskich (1. v. [[Bernard Potocki|Bernardowa Potocka]]). Studiował na uniwersytetach w [[Graz]]u, [[Ingolstadt]] i [[Rzym]]ie. W [[1592]] roku był dworzaninem królewskim<ref>Edward Opaliński, Dyskusja wokół książki Waltera Leitscha "Das Leben am Hof König Sigismunds III. von Polen" : zaufani Zygmunta III, w: Kwartalnik Historyczny t. 118, Numer 4 (2011), s. 713.</ref>. W 1596 został starostą bolimowskim. Po ojcu odziedziczył [[Krasiczyn]] wraz z przyległymi wioskami. Należał do zaufanych stronników króla [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]], który powierzył mu godność [[Krajczy|krajczego]] królowej [[Konstancja Habsburżanka|Konstancji]]. W 1616 został kasztelanem lwowskim i starostą przemyskim. W opinii współczesnych i potomnych, był tym, który zlikwidował w swoim starostwie bezprawie i anarchię. Przeprowadzał egzekucje wyroków sądowych m.in. na synach starosty [[Sigulda|zygwulskiego]] [[Stanisław Diabeł Stadnicki|Stanisława Stadnickiego]]. W 1617 uczestniczył w wyprawie [[Stanisław Żółkiewski|Stanisława Żółkiewskiego]] przeciw [[Tatarzy|Tatarom]]. W 1630 został wojewodą podolskim. W 1631 był posłem do cesarza [[Ferdynand II Habsburg|Ferdynanda]], który obdarzył go tytułem hrabiego [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwa]].
Był synem kasztelana przemyskiego [[Stanisław Krasicki (kasztelan przemyski )|Stanisława]] i Anny z Żurawińskich (1. v. [[Bernard Potocki|Bernardowa Potocka]]). Studiował na uniwersytetach w [[Graz]]u, [[Ingolstadt]] i [[Rzym]]ie. W [[1592]] roku był dworzaninem królewskim<ref>Edward Opaliński, Dyskusja wokół książki Waltera Leitscha "Das Leben am Hof König Sigismunds III. von Polen" : zaufani Zygmunta III, w: Kwartalnik Historyczny t. 118, Numer 4 (2011), s. 713.</ref>. W 1596 został starostą bolimowskim. Po ojcu odziedziczył [[Krasiczyn]] wraz z przyległymi wioskami. Należał do zaufanych stronników króla [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]], który powierzył mu godność [[Krajczy|krajczego]] królowej [[Konstancja Habsburżanka|Konstancji]]. W 1616 został kasztelanem lwowskim i starostą przemyskim. W opinii współczesnych i potomnych, był tym, który zlikwidował w swoim starostwie bezprawie i anarchię. Przeprowadzał egzekucje wyroków sądowych m.in. na synach starosty [[Sigulda|zygwulskiego]] [[Stanisław Diabeł Stadnicki|Stanisława Stadnickiego]]. W 1617 uczestniczył w wyprawie [[Stanisław Żółkiewski|Stanisława Żółkiewskiego]] przeciw [[Tatarzy|Tatarom]]. W 1630 został wojewodą podolskim. W 1631 był posłem do cesarza [[Ferdynand II Habsburg|Ferdynanda]], który obdarzył go tytułem hrabiego [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwa]].


Należał do najwybitniejszych mecenasów sztuki swoich czasów. Fundator [[Klasztor Karmelitów Bosych w Przemyślu|kościoła Karmelitów Bosych w Przemyślu]]. Jego staraniem został przebudowany [[zamek w Krasiczynie]] (w latach 1598-1631), który stał się wspaniałym przykładem architektury i zdobnictwa doby [[Manieryzm (sztuka)|manieryzmu]]. Sprowadzał licznych artystów i rzemieślników z Francji i Włoch - wśród nich m.in. [[Galeazzo Appiani]]. Był fundatorem kościoła karmelitów w Przemyślu i parafialnego w Krasiczynie. Rozpoczął odbudowę [[Zamek Kazimierzowski|zamku Kazimierzowskiego]]. Zapisał kościołom i szpitalom przemyskim sumę 25000 złp.
Należał do najwybitniejszych mecenasów sztuki swoich czasów. Fundator [[Klasztor Karmelitów Bosych w Przemyślu|kościoła Karmelitów Bosych w Przemyślu]]. Jego staraniem został rozbudowany rodowy [[zamek w Krasiczynie]] (w latach 1598-1631), który stał się wspaniałym przykładem architektury i zdobnictwa doby [[Manieryzm (sztuka)|manieryzmu]]. Sprowadzał licznych artystów i rzemieślników z Francji i Włoch - wśród nich m.in. [[Galeazzo Appiani]]. Był fundatorem kościoła karmelitów w Przemyślu i parafialnego w Krasiczynie. Rozpoczął odbudowę [[Zamek Kazimierzowski|zamku w Przemyślu]]. Zapisał kościołom i szpitalom przemyskim sumę 25000 złp.




Linia 35: Linia 35:


== Galeria ==
== Galeria ==
<gallery>
<gallery widths="200" heights="200">
Plik:Kościół p.w. św. Teresy w Przemyślu ul. Karmelicka 1 03prnt.jpg|Kościół karmelitów zbudowany z fundacji Krasickiego
Plik:Przemyśl, kościół pw. Św. Teresy od Jezusa.jpg|Kościół karmelitów w Przemyślu zbudowany z fundacji Marcina Krasickiego
Plik:Kościół Karmelitów w Przemyślu - Tablica pamiątkowa nad portalem głównym.JPG|Tablica na fasadzie kościoła z nazwiskiem fundatora
Plik:Kościół Karmelitów w Przemyślu - Tablica pamiątkowa nad portalem głównym.JPG|Tablica na fasadzie kościoła z nazwiskiem fundatora
Plik:Kościół Karmelitów w Przemyślu - Tablica poświęcona fundatorowi kościoła.JPG|Tablica pamiątkowa wewnątrz kościoła
Plik:Kościół Karmelitów w Przemyślu - Tablica poświęcona fundatorowi kościoła.JPG|Tablica pamiątkowa wewnątrz kościoła
Plik:Krasiczyn Castle 02.09.2010 pl.jpg|Zamek w Krasiczynie
Plik:Marcin Krasicki grave.JPG|Inskrypcja nagrobna w posadzce kościoła karmelitów w Przemyślu
Plik:Marcin Krasicki grave.JPG|Inskrypcja nagrobna w posadzce kościoła karmelitów w Przemyślu
</gallery>
</gallery>

Wersja z 14:42, 2 mar 2020

Marcin Krasicki
ilustracja
Herb
Rogala
Rodzina

Krasiccy herbu Rogala

Data urodzenia

1574

Data i miejsce śmierci

7 września 1631
Przemyśl

Ojciec

Stanisław Krasicki

Matka

Anna Żurawińska

Żona

Barbara Tarnowska herbu Rola

Multimedia w Wikimedia Commons

Marcin Krasicki herbu Rogala (ur. 1574, zm. 7 września 1631 w Przemyślu) – wojewoda podolski w latach 1630-1631, kasztelan lwowski w latach 1618-1630, krajczy królowej w 1606, starosta przemyski w latach 1616-1631, bolimowski w 1596 roku, lubomelski w 1599 roku[1].

Życiorys

Był synem kasztelana przemyskiego Stanisława i Anny z Żurawińskich (1. v. Bernardowa Potocka). Studiował na uniwersytetach w Grazu, Ingolstadt i Rzymie. W 1592 roku był dworzaninem królewskim[2]. W 1596 został starostą bolimowskim. Po ojcu odziedziczył Krasiczyn wraz z przyległymi wioskami. Należał do zaufanych stronników króla Zygmunta III Wazy, który powierzył mu godność krajczego królowej Konstancji. W 1616 został kasztelanem lwowskim i starostą przemyskim. W opinii współczesnych i potomnych, był tym, który zlikwidował w swoim starostwie bezprawie i anarchię. Przeprowadzał egzekucje wyroków sądowych m.in. na synach starosty zygwulskiego Stanisława Stadnickiego. W 1617 uczestniczył w wyprawie Stanisława Żółkiewskiego przeciw Tatarom. W 1630 został wojewodą podolskim. W 1631 był posłem do cesarza Ferdynanda, który obdarzył go tytułem hrabiego Cesarstwa.

Należał do najwybitniejszych mecenasów sztuki swoich czasów. Fundator kościoła Karmelitów Bosych w Przemyślu. Jego staraniem został rozbudowany rodowy zamek w Krasiczynie (w latach 1598-1631), który stał się wspaniałym przykładem architektury i zdobnictwa doby manieryzmu. Sprowadzał licznych artystów i rzemieślników z Francji i Włoch - wśród nich m.in. Galeazzo Appiani. Był fundatorem kościoła karmelitów w Przemyślu i parafialnego w Krasiczynie. Rozpoczął odbudowę zamku w Przemyślu. Zapisał kościołom i szpitalom przemyskim sumę 25000 złp.


Z małżeństwa z Barbarą Tarnowską nie miał dzieci. Majątek krasiczyński wraz z dobrami Tarnawce, Korytniki, Śliwnica, Krasice, Mielnów, Krzywcza, Wola Krzywiecka, Kupna, Chyrzyna, Chyrzynka i Średnia zapisał swojemu bratankowi Marcinowi. Został pochowany w podziemiach kościoła karmelitów w Przemyślu.

Galeria

  • Kościół karmelitów w Przemyślu zbudowany z fundacji Marcina Krasickiego
    Kościół karmelitów w Przemyślu zbudowany z fundacji Marcina Krasickiego
  • Tablica na fasadzie kościoła z nazwiskiem fundatora
    Tablica na fasadzie kościoła z nazwiskiem fundatora
  • Tablica pamiątkowa wewnątrz kościoła
    Tablica pamiątkowa wewnątrz kościoła
  • Zamek w Krasiczynie
    Zamek w Krasiczynie
  • Inskrypcja nagrobna w posadzce kościoła karmelitów w Przemyślu
    Inskrypcja nagrobna w posadzce kościoła karmelitów w Przemyślu

Przypisy

  1. ↑ Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 213.
  2. ↑ Edward Opaliński, Dyskusja wokół książki Waltera Leitscha "Das Leben am Hof König Sigismunds III. von Polen" : zaufani Zygmunta III, w: Kwartalnik Historyczny t. 118, Numer 4 (2011), s. 713.

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Krasicki&oldid=58954322”