Piotr Kosobudzki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m wstawiam brakujący szablon {{DNU}}
Znacznik: Wycofane
Linia 1: Linia 1:
{{DNU|biografia|podstrona=2024:04:25:Piotr Kosobudzki}}
{{Żołnierz infobox
{{Żołnierz infobox
|imię i nazwisko = Piotr Kosobudzki
|imię i nazwisko = Piotr Kosobudzki

Wersja z 00:13, 8 maj 2024

Piotr Kosobudzki
Stanisław Przybylski
Błyskawica
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

19 października 1916
Dobra

Data śmierci

1 października 2008

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
AK Armia Krajowa
Narodowe Siły Zbrojne

Jednostki

57 Pułk Piechoty Wielkopolskiej
oddział partyzancki NSZ

Stanowiska

dowódcy oddziału NSZ

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
Działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Późniejsza praca

szklarz

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (nadany po 1992)
Odznaka Grunwaldzka

Piotr Kosobudzki ps. „Błyskawica” (ur. 19 października 1916 w Dobrej, zm. 1 października 2008) – żołnierz Wojska Polskiego, Narodowych Sił Zbrojnych i Pogotowia Akcji Specjalnej[1], następnie dowódca oddziału NSZ i zastępca kierownika Akcji Specjalnej (AS)[2]. Autor publikacji Wspomnienia partyzanta NSZ. Przez druty, kraty i kajdany.

Życiorys

II Rzeczpospolita

Był synem Jana Kosobudzkiego i Anny Pokojewskiej. Urodził się w rodzinie wielodzietnej, którą ojciec pomimo uzyskania dyplomu mistrzowskiego w zawodzie szewca utrzymywał z handlu[3]. Piotr Kosobudzki po ukończeniu szkoły powszechnej w 1931, rozpoczął pracę jako szklarz. Po oświadczeniu w RKU chęci odbycia służby wojskowej, 1 marca 1939 został wcielony do 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej stacjonującego w Poznaniu. Od 1938 jego brat Wacław pełnił służbę w 10 Pułku Strzelców Konnych z którym uczestniczył w przyłączeniu Zaolzia do Polski[4].

Wojna Obronna 1939 i okupacja niemiecka

W czasie agresji niemieckiej i słowackiej (od 1 września 1939) oraz Związku Radzieckiego (od 17 września 1939) uczestniczył w walkach przeciw Wehrmachtowi i Armii Czerwonej. Do niewoli niemieckiej trafił 2 października 1939 pod Dęblinem. Przetrzymywany był w ciężkich warunkach w Radomiu i Częstochowie[5]. Ucieczka z obozu powiodła się i wrócił do domu, w przeciwieństwie do brata Wacława internowanego w węgierskim obozie w Esztergom-Tabor[6]. W czasie okupacji niemieckiej należał kolejno do następujących organizacji ruchu oporu: Narodowej Organizacji Wojskowej, Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych[7][8].

Polska Ludowa

Ponieważ Piotr Kosobudzki uważał, że Polska została zdradzona przez zachodnich aliantów i sprzedana Związkowi Radzieckiemu postanowił nie składać broni i walczyć o odzyskanie niepodległości[9]. Już w 1946 został aresztowany i 13 lipca został skazany na 2 lata więzienia. Karę odbywał w więzieniu we Wronkach. W czasie transportu z Wronek do Łodzi, co miało miejsce 19 marca 1947, udało mu się uciec, wyskakując z jadącego pociągu[10]. Ponieważ z okresu okupacji pozostały mu dwie fałszywe kenkarty postanowił ukrywać się pod nazwiskiem Stanisław Przybylski[8]. W latach 1947–1950 mieszkał w Elblągu i Szczecinie pracując na utrzymanie jako szklarz. Po powrocie do rodzinnego domu został ponownie aresztowany. Ponieważ odrzucił ofertę współpracy złożoną przez pułkownika Mieczysława Moczara wrócił do więzienia, z którego z pomocą łapówki wyciągnęła go rodzina[11]. Zakończył działalność konspiracyjną i 1 października rozpoczął pracą na rzecz rodziny (którą założył jeszcze w 1948) zapewniając jej godziwie życie. Kupił nawet auto[12]. Chcąc zakończyć prześladowania ze strony władz PRL-u (w tym finansowe), w 1971 roku wstąpił do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Podjętą decyzję podsumował słowami Wreszcie postanowiłem udowodnić, że nie jestem żadnym bandziorem i pozamykać im pyski – wstąpiłem do ZBoWiD[13].

III Rzeczpospolita

Po upadku Polski Ludowej został członkiem Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych i Stronnictwa Narodowego[14]. Spisał również swoje wspomnienia które zostały opublikowane w 1997 („Przez druty, kraty i kajdany: wspomnienia partyzanta NSZ”, wyd. Nortom, Wrocław)[15], 2013[potrzebny przypis] i 2024 (Dom Wydawniczy Myśl Polska) pod tytułem: Wspomnienia partyzanta NSZ. Przez druty, kraty i kajdany. Zmarł 1 października 2008 w wieku 91 lat. Pochowany został na cmentarzu w Dobrej[16].

Aresztowanie i pobyty Kosobudzkiego w aresztach omówione są w pracy naukowej prof. Andrzeja Szymańskiego[17].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. SDPiPP_2019_22_15_Szymanski.indd [online], ka.edu.pl [dostęp 2024-04-28].
  2. Komorowski 2000 ↓, s. 331.
  3. Kosobudzki 2024 ↓, s. 14,15.
  4. Kosobudzki 2024 ↓, s. 38,39.
  5. Kosobudzki 2024 ↓, s. 64.
  6. Kosobudzki 2024 ↓, s. 70.
  7. Kosobudzki 2024 ↓, s. 72.
  8. a b Jastrzębska 2003 ↓, s. 156.
  9. Kosobudzki 2024 ↓, s. 255–257.
  10. Kosobudzki 2024 ↓, s. 280,281,287,290.
  11. Kosobudzki 2024 ↓, s. 301,303,305.
  12. Kosobudzki 2024 ↓, s. 300,314.
  13. Kosobudzki 2024 ↓, s. 315.
  14. Kosobudzki 2024 ↓, s. 1.
  15. Katalog Bibl. Narodowej.
  16. https://www.ecmentarze.pl/parafia/dobra/grave/detail/2530144
  17. Szymański A., 2019: Działania łódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa wobec Piotra Kosobudzkiego, żołnierza Narodowych Sił Zbrojnych i Pogotowia Akcji Specjalnej. Studia z dziejów państwa i prawa polskiego, 22 [1]
  18. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 1994 o nadaniu odznaczeń [online], isap.gov.pl, 9 marca 1994, s. 2 (pol.).

Bibliografia

  • Krzysztof Komorowski: Polityka i walka: konspiracja zbrojna ruchu narodowego, 1939-1945. Warszawa: 2000. ISBN 978-83-87893-91-0.
  • Piotr Kosobudzki: Wspomnienia partyzanta NSZ. Przez druty, kraty i kajdany. Warszawa: 2024. ISBN 978-83-967734-3-2.
  • Krystyna Jastrzębska: Dzieje zaścianka szlacheckiego Jastrzębie. Między Domanicami a Wiśniewem. Siedlce: 2003. ISBN 978-83-919953-0-3.