Sphaenorhynchus

	Sphaenorhynchus
	Tschudi, 1838
	; Przedstawiciel rodzaju – S. lacteus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Rodzina	rzekotkowate
Podrodzina	Scinaxinae
Rodzaj	Sphaenorhynchus
	Typ nomenklatoryczny
	Hyla lactea Daudin, 1802
Synonimy
	Sphaenorhincus — Duméril & Bibron, 1841; Dryomelictes Fitzinger, 1843; Dryomelictes Cope, 1865; Hylopsis Werner, 1894; Sphoenorhynchus — Lutz & Lutz, 1938; Sphoenohyla Lutz & Lutz, 1938; Sphaenorhynchus — Goin, 1957;
	Sphaenorhincus — Duméril & Bibron, 1841; Dryomelictes Fitzinger, 1843; Dryomelictes Cope, 1865; Hylopsis Werner, 1894; Sphoenorhynchus — Lutz & Lutz, 1938; Sphoenohyla Lutz & Lutz, 1938; Sphaenorhynchus — Goin, 1957;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sphaenorhynchus – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Scinaxinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w dorzeczach Amazonki i Orinoko w Ameryce Południowej, Gujanie i wschodniej Brazylii oraz na Trynidadzie^[10].

Sphaenorhynchus (Sphaenorhincus, Sphoenorhynchus): gr. σφην sphēn, σφηνος sphēnos „klin”^[11]; ῥυγχος rhunkhos „pysk”^[12].
Dryomelictes: gr. δρυς drus, δρυος druos „drzewo”^[13]; gr. μελικτης meliktēs „śpiewak, pieśniarz”^[14]. Gatunek typowy: Hyla lactea Daudin, 1802 (Fitzinger) oraz Hyla aurantiaca Daudin, 1802 (= Hyla lactea Daudin, 1802) (Cope).
Hylopsis: rodzaj Hyla Laurenti, 1768; οψις opsis „wygląd”^[15]. Gatunek typowy: Hylopsis platycephalus Werner, 1894.
Sphoenohyla: gr. σφην sphēn, σφηνος sphēnos „klin”; rodzaj Hyla Laurenti, 1768^[8]. Gatunek typowy: Hyla aurantiaca Daudin, 1802 (= Hyla lactea Daudin, 1802).

Do rodzaju należą następujące gatunki^[10]:

Sphaenorhynchus botocudo Caramaschi, Almeida & Gasparini, 2009
Sphaenorhynchus bromelicola Bokermann, 1966
Sphaenorhynchus cammaeus Roberto, Araujo-Vieira, Carvalho-e-Silva & Ávila, 2017
Sphaenorhynchus canga Araujo-Vieira, Lacerda, Pezzuti, Leite, Assis & Cruz, 2015
Sphaenorhynchus caramaschii Toledo, Garcia, Lingnau & Haddad, 2007
Sphaenorhynchus carneus (Cope, 1868)
Sphaenorhynchus dorisae (Goin, 1957)
Sphaenorhynchus lacteus (Daudin, 1800)
Sphaenorhynchus mirim Caramaschi, Almeida & Gasparini, 2009
Sphaenorhynchus palustris Bokermann, 1966
Sphaenorhynchus pauloalvini Bokermann, 1973
Sphaenorhynchus planicola (Lutz and Lutz, 1938)
Sphaenorhynchus platycephalus (Werner, 1894)
Sphaenorhynchus prasinus Bokermann, 1973
Sphaenorhynchus surdus (Cochran, 1953)

↑ Sphaenorhynchus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 71. (niem.).
↑ A.M.C. Duméril & G. Bibron: Erpétologie Genérale ou Histoire Naturelle Complète des Reptiles. T. 8. Paris: Librarie Enclyclopedique de Roret, 1841, s. 612. (fr.).
↑ L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Wien: Braumüller et Seidel, 1843, s. 31. (łac.).
↑ E.D. Cope. Third contribution to the herpetology of tropical America. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 17, s. 194, 1865. (ang.).
↑ F. Werner. Über einige Novitäten der herpetologischen Sammlung des Wiener zoolog. vergl. anatom. Instituts. „Zoologischer Anzeiger”. 17, s. 156, 1894. (niem.).
↑ Lutz i Lutz 1938 ↓, s. 175.
↑ ^a ^b Lutz i Lutz 1938 ↓, s. 178.
↑ C.J. Goin. Status of the frog genus Sphoenohyla with a synopsis of the species. „Caldasia”. 8, s. 11, 1957. (ang.).
↑ ^a ^b D. Frost: Sphaenorhynchus Tschudi, 1838. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-02-17]. (ang.).
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 217.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 197.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 69.
↑ Brown 1954 ↓, s. 517.
↑ Brown 1954 ↓, s. 576.

A. Lutz, B. Lutz. I. On Hyla aurantiaca Daudin and Sphoenorhynchus Tschudi and on two allied Hylae from south-eastern Brazil. II. Two new hylae: H. albosignata n. sp. & H. pickeli. „Anais da Academia Brasileira de Ciências”. 10, s. 175–194, 1938. (ang.).
Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
R.W. Brown: Composition of scientific words; a manual of methods and a lexicon of materials for the practice of logotechnics. Washington: Published by the author, 1954, s. 1–882. (ang.).