Stanisław Gładysz
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk matematycznych | |
| Specjalność: rachunek prawdopodobieństwa | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Stanisław Gładysz (ur. 22 marca 1920 we Piotrowie, zm. 10 grudnia 2001 we Wrocławiu[1]. ) – polski matematyk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studia ukończył w 1948 na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Na Politechnice Wrocławskiej pracował w latach 1949-1985 i 1986-1991[1]. Od 1967 r. profesor w Katedrze Matematyki, a od 1968 r. na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej[2]. W latach 1974-1981 był dyrektorem Instytutu Matematyki i Fizyki Teoretycznej, a później Instytutu Matematyki[1].
Specjalizował się w teorii ergodycznej oraz procesach stochastycznych, współpracował z przemysłem, m.in. w zastosowaniu teorii stochastycznych procesów ergodycznych do analizy systemów transportowych kopalń odkrywkowych. Był także współinicjatorem powstania Studium Podstawowych Nauk Technicznych, przekształconego później w Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Wypromował 9 doktorów[1].
W 1985 roku przeniósł się do Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, ale rok później wystąpił z koncepcją koordynacji Centralnego Problemu Badań Podstawowych Wykorzystania Metod Matematycznych w Technice w Instytucie Matematyki Politechniki Wrocławskiej, a po jego zakończeniu na Politechnice Wrocławskiej powstało z jego i prof. Aleksandra Werona inicjatywy Centrum Metod Stochastycznych im. Hugona Steinhausa[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Stanisław Gładysz | Instytut Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej [online] [dostęp 2022-01-27] (pol.).
- ↑ a b Marek Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1945-2015, Politechnika Wrocławska, s. 35, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-01-27] (pol.).