Stanisław Neyman (rotmistrz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Neyman
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1901
Szczytniki

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

szwadron kawalerii dywizyjnej nr 49

Stanowiska

dowódca szwadronu

Główne wojny i bitwy

powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Stanisław Neyman (ur. 28 kwietnia 1901 w Szczytnikach, zm. ?) – rotmistrz Wojska Polskiego, uczestnik powstania wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 kwietnia 1901 w majątku Szczytniki, w ówczesnym powiecie śremskim Prowincji Poznańskiej, w rodzinie Juliana i Antoniny z Gałdyńskich[1]. Od 1909 do 1918 uczęszczał go Królewskiego Gimnazjum w Śremie, w którym zadał maturę. Uczestnik walk w powstaniu wielkopolskim, a później żołnierz 3 pułku ułanów wielkopolskich, w którym walczył na froncie polsko–bolszewickim. Odznaczony Orderem Virtuti Militari za obronę dworca w Malinie 24 czerwca 1920.

Od 4 sierpnia 1921 do 7 lipca 1922 był uczniem kursu unitarnego (klasy 41 i 44) w Szkole Podchorążych[2]. Następnie został skierowany do Oficerskiej Szkoły Jazdy w Grudziądzu. 14 września 1923 został mianowany na stopnień podporucznika ze starszeństwem z 1 września tego roku i 8. lokatą w korpusie oficerów jazdy i wcielony do 14 pułku ułanów we Lwowie[3][4]. 21 grudnia 1925 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 września 1925 w korpusie oficerów kawalerii i 8. lokatą[5]. 12 marca 1933 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 33. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W latach 1936–1939 był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Kleck”[7]. W kampanii wrześniowej dowodził szwadronem kawalerii dywizyjnej nr 49. Po zakończeniu walk dostał się do niewoli niemieckiej, osadzony w Oflagu VII A Murnau. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Był żonaty, dzieci nie miał.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polak (red.) 1991 ↓, s. 103.
  2. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 462.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 18 września 1923 roku, s. 567.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 62 z 25 września 1923 roku, s. 578.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925 roku, s. 737.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 48.
  7. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 135, 945.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1189.
  9. Polak (red.) 1991 ↓, s. 104.
  10. M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 29 maja 1929, s. 164.
  12. a b Fotografia [online], www.warrelics.eu [dostęp 2022-04-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]