Stanisław Paciorkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Paciorkiewicz
Ilustracja
ogniomistrz ogniomistrz
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1899
Stęszew

Data i miejsce śmierci

1 maja 1936
Toruń

Przebieg służby
Lata służby

1917–1920

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego,
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

7 dywizjon artylerii konnej

Stanowiska

obserwator przy d-cy baterii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Stanisław Paciorkiewicz (ur. 28 marca 1899 w Stęszewie, zm. 1 maja 1936 w Toruniu) – żołnierz armii niemieckiej, ogniomistrz, kawalerzysta armii wielkopolskiej i Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 marca 1899 w Stęszewie w rodzinie Franciszka i Stefanii z d. Szyffer[1]. Ukończył gimnazjum w Poznaniu. W kwietniu 1917 został wcielony do armii niemieckiej, z którą walczył na froncie francuskim.

Jako ochotnik w powstaniu wielkopolskim, brał udział w walkach pod Wolsztynem i Kopanicą. Od maja 1919 żołnierz w odrodzonym Wojsku Polskim. Służył w 7 dywizjonie artylerii konnej na froncie polsko-bolszewickim razem z 15 pułkiem ułanów poznańskich.

Zasłużył się szczególnie w walce pod Prużanami 20 lipca 1920, kiedy samodzielnie kierował ogniem baterii. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Zwolniony z wojska w listopadzie 1920. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego, który ukończył w 1926 jako dyplomowany leśnik. Pracował m.in. w Dyrekcji Lasów Państwowych w Bydgoszczy i Toruniu. Zmarł 1 maja 1936 w Toruniu. Był kawalerem.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 112.
  2. Antropow 1928 ↓, s. 24.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]