Stary Żagań

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary Żagań
wieś
Ilustracja
Kościół NMP Królowej Polski
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

żagański

Gmina

Żagań

Liczba ludności (2006)

180

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

68-111[2]

Tablice rejestracyjne

FZG

SIMC

0917827

Położenie na mapie gminy wiejskiej Żagań
Mapa konturowa gminy wiejskiej Żagań, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Stary Żagań”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Stary Żagań”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Stary Żagań”
Położenie na mapie powiatu żagańskiego
Mapa konturowa powiatu żagańskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Stary Żagań”
Ziemia51°38′59″N 15°19′00″E/51,649722 15,316667[1]

Stary Żagań (niem. Altkirch[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Żagań, przy drodze wojewódzkiej nr 295.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W 1284 wzmiankowany kościół capella sti Vincencii in villa que dictur Antiqus Zagan. W 1295 r. w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) miejscowość wymieniona jest jako Antiquum Zaganum[4].

9 września 1947 r. nadano miejscowości polską nazwę Stary Żagań[3].

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Stary Żagań[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0917833 Puszczyków część wsi

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7]:

  • kościół parafialny pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, romański z połowy XII wieku (na co wskazuje dawne wezwanie św. Wincentego) i XIII wieku. Zbudowany w ośrodku kasztelańskim. Przebudowany w XV-XIX wieku. Wtedy poszerzono otwory okienne. Murowany z kamienia łamanego i orientowany. Pierwotnie jednonawowy z półkolistą apsydą od wschodu. Sklepienie absydy przypuszczalnie z XVI wieku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 130159
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1204 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 września 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1947 r. nr 124, poz. 778).
  4. Registrum Wratislaviense. W: H. Markgraf, J. W. Schulte: Codex Diplomaticus Silesiae. T. XIV: Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis. Breslau: 1889. [dostęp 2013-02-02]. (łac.).
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 124. [dostęp 2013-03-08].