Skórnik gałązkowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
skórnik gałązkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Stereum ochraceoflavum (Schwein.) Sacc. Syll. fung. (Abellini) 6: 576 (1888) | |
Skórnik gałązkowy (Stereum ochraceoflavum (Schwein.) Sacc. – gatunek grzybów należący do rodziny skórnikowatych (Stereaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Stereum, Stereaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1832 r. L.D von Schweinitz, nadając mu nazwę Thelephora ochraceoflava. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1888 r. P. A. Saccardo, przenosząc go do rodzaju Stereum[1].
- Stereum striatum var. ochraceoflavum (Schwein.) A.L. Welden 1971
- Thelephora ochraceoflava Schwein. 1832
Nazwę polską podał S. Domański w 1991 r.[3] Autor ten po raz pierwszy w Polsce opracował szczegółowo rodzinę skórnikowatych[4]. Władysław Wojewoda w swoim opracowaniu z 2003 r. podaje dla skórnika gałązkowego nazwę Stereum complicatum (Fr.) Fr.[3], jednak według Index Fungorum jest to odrębny gatunek.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jednoroczny. Początkowo powstają niewielkie i nieregularne miseczki, zazwyczaj w środkowej, pępkowatej części przyrośnięte do podłoża, później owocnik staje się rozpostarty z odgiętym górnym brzegiem. Owocniki mają średnicę 0,5–2 cm i wyrastają pojedynczo, rzadko tylko zrastając się z sobą. Górna powierzchnia ma barwę blado białawo-szarawą, szarożółtawą, szarobrunatną lub jasnorudoczerwoną i pokryta jest grubą i szorstką warstwa szczeciniastych włosków wystających poza brzeg. Kontekst miękki i cienki, o grubości zaledwie 0,1–0,4 mm. Powierzchnia hymenialna gładka, lub nieznacznie pręgowana, początkowo ochrowożółta, potem kremowa lub bladoochrowa, w końcu brunatna. Brzeg często białawy. Korteks występuje tylko w rozpostartej i przylegającej do podłoża części owocnika, brak go pod włochatym kapeluszem[4].
- Cechy mikroskopijne
Strzępki kontekstu dwojakiego rodzaju: o średnicy 1,5–3 μm, cienkościenne, bezbarwne i równoległe, oraz o średnicy 5–6 μm, żółtawe, grubościenne, w hymenium kończące się pseudocystydami o średnicy 8–9 μm. Podstawki maczugowate, o rozmiarach 15–30 × 5–6 μm i 2 lub 4 sterygmach. Zarodniki bezbarwne, gładkie, amyloidalne, o kształcie od podłużnie elipsoidalnego do elipsopidalno-cylindrycznego, o rozmiarach 6,5–9 × 2–3 μm[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej, występuje także w Europie, notowany jest na pojedynczych stanowiskach w Brazylii, Tanzanii, na Wyspach Kanaryjskich i Indiach[5]. W polskim piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano nieliczne stanowiska[3].
Rośnie na cieńszych, obumarłych opadłych lub jeszcze znajdujących się na drzewie gałęziach drzew liściastych oraz na chruście. W Polsce obserwowano go na brzozie, buku, topoli, osice, dębie, wiązie oraz na krzewach i krzewinkach, jak wrzos, śliwa tarnina, róża, winorośl[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Często był uważany za młode owocniki skórnika szorstkiego (Stereum hirsutum). Odróżnia się od niego bardzo cienkimi, początkowo miseczkowatymi, potem rozpostarto-odgiętymi owocnikami o małej zmienności, oraz brakiem kortekstu pod warstwą owłosienia[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-10-19]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-10-19]. (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e S. Domański: Flora Polski. Grzyby (Mycota). Tom XXI. Bezblaszkowce. Skórnikowate. Pucharkowate. PWN, 1991.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-10-19].