Strzembowo
52°29′58″N 20°24′13″E/52,499444 20,403611| wieś | |
 Zabytkowy pałac | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
23 |
| Kod pocztowy |
09-152[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WPN |
| SIMC |
0119706[5] |
Położenie na mapie gminy Naruszewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu płońskiego  | |
| 52°29′58″N 20°24′13″E/52,499444 20,403611[1]
| |
Strzembowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Naruszewo[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Pałac w Strzembowie – murowany parterowy budynek o zróżnicowanej bryle został założony na planie wydłużonego prostokąta. W środkowej części widoczny piętrowy ryzalit z zadziwiająco nietypową arkadową fasadą. Ten wyjątkowy w architekturze polskiej motyw został zaczerpnięty z budownictwa sakralnego Dalekiego Wschodu. Moda na sztukę orientalną, w czasie gdy powstawał pałac, przejawiała się głównie w stosowaniu egzotycznych elementów w kompozycji wnętrz. Rzadko natomiast wykorzystywano te motywy w elewacjach. Podobne powiązania motywów zdobniczych znajdujemy w pałacach: Działyńskich w Arcugowie czy w Kórniku, Rzewuskich Bułowicach, a także pałac Woroncowych w Ałupce, na Krymie. Budynek murowany z cegły, otynkowany, zdobiony sztukaterią. Łączna powierzchnia około 1000 metrów kwadratowych.
Budowę Pałacu na zlecenie hrabiego Charzyńskiego, herbu Szeliga, rozpoczęto w 1870 roku z projektu jednego z najlepszych architektów Rosji w tym czasie Wiktora A. Schroetera, który zaprojektował Pałac Woroncowa w Ałupce na Krymie, w miejscu słynnej drewnianej rezydencji XVII wieku. W latach 1939-1944 pałac był siedzibą armii niemieckiej. Od 1949 roku pałac mieścił szkołę podstawową i mieszkania dla nauczycieli. W 2003 roku gruntowny remont (odbudowę pałacu i odtwarzanie oraz porządkowanie parku), rozpoczął prywatny inwestor właściciel.
Położony na niewielkim wzniesieniu pałac otoczony jest klasycznym parkiem angielskim z wieloma cennymi okazami wiekowych drzew, rosnących wokół stawu. Do parku od strony zachodniej przylegają łąki. Staw stanowi jakby podstawę całego rzutu wizualnego posiadłości – stanowi estetyczne odniesienie do otaczającego go starodrzewu i – przede wszystkim – do górującego nad terenem pałacu. W 2005 r. całkowicie oczyszczono jezioro i odbudowano park.
W 2018 zakończył się gruntowny remont pałacu wykonany na zlecenie nowego właściciela obiektu. Właściciel, miłośnik historii wraz z małżonka, z zawodu architekt, z pasji artysta malarz, zadbali o przywrócenie oryginalnej klasy oraz elegancji budowli. Obecnie budynek pełni role prywatnej rezydencji. W zabytkowym parku zostały odtworzone alejki, chodniki, dojazdy, a całość została oczyszczona i zrewitalizowana. Zadbano również o odpowiednie nasadzenia, teren wyposażono w latarnie, ławeczki oraz inne atrybuty zabytkowego parku. Na jesieni 2018 rozpoczęto prace mające na celu uruchomienie w obrębie posiadłości, pierwszej w tym regionie winnicy. Budynek znajduje się pod ciągłą opieką zatrudnionego konserwatora, ogrodnika oraz mieszkających na stałe właścicieli pałacu Aleksandry i Adama Guzowskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132440
- ↑ Wieś Strzembowo w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-02-01], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2024-02-01].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1213 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strzembowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 475.