Szablodziób
| {{{nazwa łacińska}}}[1] | |
| {{{zoolog}}} | |
| [[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|]] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
Szablodziób (Recurvirostra avosetta) - średni ptak brodzący z rodziny szczudłonogów, zamieszkujący wybrzeża Europy, północnej Afryki oraz południową i środkową Azję.
- Cechy gatunku
- Samiec - ubarwienie białe. Wierzch głowy, kark oraz pasy na grzbiecie i skrzydłach czarne. Czarny, cienki dziób zagięty w górę. Nogi niebieskoszare, długie, między palcami niewielkie błony pławne. Samica i młode zamiast barwy czarnej mają ciemnobrązową.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 43-48 cm
rozpiętość skrzydeł 73 cm
waga ok. 290-400 g - Biotop
- Otwarte, płaskie wybrzeża słonych jezior i mórz. Najliczniejszy nad jeziorami pasa stepów.
- Gniazdo
- Na błotnistych wyspach, kolonijnie.
- Jaja
- Jeden lęg w roku, jaja w liczbie 2 do 7 (zazwyczaj 4).
Rozmnażanie
Toki i gody szablodziobów to skomplikowane rytuały, odbywające się z reguły w płytkiej wodzie. Samiec obrzędowo czyści sobie pióra, samiczka zaś kłania się i wyciąga szyję, tak że jej głowa znajduje się nad powierzchnią wody. Samiec brodzi w wodzie w jej pobliżu i zbiża się powoli dotykając jej ogona. Następnie rozkłada skrzydła i następuje parzenie. Później oba ptaki biegną obok siebie po wodzie kilka metrów. Wiele szablodziobów łączy się w pary zanim w kwietniu lub maju dotrą do gniazdowisk. Każda para wytycza terytorium, którego agresywnie broni przed każdym intruzem. Rewir musi znajdować się w pobliżu miejsc, na których pisklęta będą mogły szukać pożywienia. Najczęstszymi miejscami na gniazda bywają gęste trawy i piaszczyste wydmy. Ponieważ takich miejsc jest niewiele, kolonię lęgowe szablodziobów są gęsto zasiedlone. W wygrzebywaniu płytkiego dołka, tworzącego podstawę przyszłego gniazda, uczestniczą oboje partnerzy. Gotowy dołek wyściełają zbutwiałymi roślinami. Samiczka znosi jajeczka, które rodzice wysiadują na zmianę przez 23-25 dni. 3-4 pisklęta wkrótce po wykluciu są dość samodzielne i mogą same wyruszać na żer. Jedno z rodziców prowadzi potomstwo do wody nawołując je przez cały czas. Młode umieją latać w wieku 35-42 dni, ale jeszcze czas są zależne od rodziców.
- Pożywienie
- Pokarm zwierzęcy składający się z drobnych skorupiaków, mięczaków i owadów oraz nasiona roślin wodnych, które zdobywa brodząc w wodzie lub pływając.
- Ochrona
- Objęty ochroną gatunkową ścisłą.
Zobacz też: ptaki Polski
- ↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).