Tadeusz Życki

Tadeusz Życki ps. Belina^[1] (ur. 9 grudnia 1926, zm. 11 sierpnia 2018) – polski żołnierz konspiracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej oraz powojennego podziemia antykomunistycznego^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej działał w konspiracji niepodległościowej od kwietnia 1942 do stycznia 1945 działając w ramach Batalionów Chłopskich. Był łącznikiem oddziału Jana Sońty ps. „Ośka”, na Kielecczyźnie. Uczestniczył również w akcjach sabotażowych i zbrojnych. Brał udział w bitwie po Jedlinką. Z końcem okupacji niemieckiej przystąpił do podziemia antykomunistycznego. Od lutego 1945 do stycznia 1946 należał do Podziemnej Organizacji Wojskowej, zaś następnie do września 1946 działał w ramach Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. 15 czerwca 1946 roku wziął udział w starciu pod Zwoleniem z Grupą Operacyjną NKWD-UB-Armii Czerwonej^[3]. Był wielokrotnie aresztowany.

Zmarł 11 sierpnia 2018. Został pochowany 16 sierpnia tego samego roku na Cmentarzu w Ursusie. W uroczystości pogrzebowej uczestniczył Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, który w imieniu Prezydenta RP Andrzeja Dudy przekazał rodzinie Tadeusza Życkiego – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[2].

↑ Atlas polskiego podziemia niepodległościowego 1944–1956, red. Rafał Wnuk, Sławomir Poleszak, Agnieszka Jaczyńska, Magdalena Śladecka, Warszawa–Lublin 2007, s. 563.
↑ ^a ^b Szef UdSKiOR pożegnał śp. Tadeusza Życkiego, Żołnierza Niezłomnego. kombatanci.gov.pl. [dostęp 2018-08-24]. (pol.).
↑ Atlas polskiego podziemia niepodległościowego 1944–1956, red. Rafał Wnuk, Sławomir Poleszak, Agnieszka Jaczyńska, Magdalena Śladecka, Warszawa–Lublin 2007, s. 286.