Tadeusz Brudziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Brudziński
porucznik rezerwy artylerii porucznik rezerwy artylerii
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1902
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1960
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Departament Zaopatrzenia UNRRA w Londynie

Tadeusz Brudziński (ur. 20 stycznia 1902 w Warszawie[1], zm. w roku 1960 tamże) – inżynier, porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego.

Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. Studiował rolnictwo w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i prawo na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Następnie kształcił się w tych dziedzinach w innych krajach Europy i USA, uzyskał dyplom Master of Science w Cornell University[1].

W 1934, w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 zajmował 65 lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy artylerii i pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodzisk Mazowiecki z przydziałem mobilizacyjnym do 18 pułku artylerii lekkiej w Ostrowi Mazowieckiej.

W lipcu tego roku w ramach programu emigracyjno-kolonialnego Ligi Morskiej i Kolonialnej wyjechał wraz z płk lek. Jerzym Wincentym Babeckim do Liberii, w charakterze rzeczoznawcy tamtejszego rządu do spraw ekonomicznych. W Liberii przebywał do września 1937 roku. We wrześniu 1939 roku internowany na Litwie, skąd przedostał się na zachód. W okresie od sierpnia 1940 roku do maja roku 1943 w polskich siłach zbrojnych w Wielkiej Brytanii. Od maja 1943 do września 1944 studiował w School of Military Government University of Virginia Charlotteville USA. Równocześnie we wrześniu 1943 został oficerem sztabowym w Londynie. Od sierpnia 1944 roku do lipca trzy lata później pracował w Departamencie Zaopatrzenia UNRRA w Londynie.

Jego ojcem był Józef Brudziński, a bratem Zygmunt Brudziński.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. s. 140, 630.
  • Tadeusz Białas, Liga Morska i Kolonialna 1930-1939, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1983, s. 213, 217, ISBN 83-215-3257-8, OCLC 830240062.