Tadeusz Smelczyński
plutonowy | |
Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 lipca 1979 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1918–1921 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca plutonu ckm |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
|
Tadeusz Smelczyński (ur. 6 stycznia 1902 w Żytniowie, zm. 23 lipca 1979 w Częstochowie) – plutonowy Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej Bronisława i Kazimiery z d. Margońska[1]. Absolwent gimnazjum w Częstochowie. W 1917 zgłosił się do Legionów Polskich ale nie został przyjęty ze względu na stan zdrowia. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i brał udział w rozbrajaniu garnizonu w Częstochowie[1]. W 1918 przyjęty do 2 pułku szwoleżerów, gdzie na własną prośbę został przydzielony do pociągu pancernego „Odsiecz II” walczącego w okolicach Lwowa i Łucka[1].
Od czerwca 1919 ponownie w szeregach 2 pułku szwoleżerów, z którym w styczniu 1920 brał udział w działaniach na Pomorzu i dalszej walce na froncie wojny polsko-bolszewickiej[1].
Szczególnie odznaczył się podczas walk pod Szczurowicami, Stanisławczykiem, Mikołajowem czy Kulikowem, gdzie „osobiście odpierał ogniem km atakującego nieprzyjaciela lub – dowodząc taczanką – osłaniał działania szwadronu”[1]. Za te czyny otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.
W lipcu 1921 został zdemobilizowany. Założył i prowadził hurtownię tytoniu w Krzepicach od 1924[1]. Należał do Związku Strzeleckiego i OSP. Po zakończeniu wojny w 1945 Armia Czerwona zniszczyła jego hurtownię i podpaliła dom[1].
Zmarł 23 lipca 1979 w Częstochowie, został pochowany na cmentarzu w Krzepicach[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty z Jadwigą z Piotrowskich, z którą miał córkę Barbarę (1925-1992)[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3048[2][1][3]
- Krzyż Walecznych[4][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[4]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[4]
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Smelczyński Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.26-1871 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-04].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Odznaczeni Brązowym Medalem Za Zasługi dla Pożarnictwa
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni odznaką pamiątkową „Orlęta”
- Polscy kupcy
- Urodzeni w 1902
- Zmarli w 1979
- Żołnierze 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich