Tadeusz Smelczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Smelczyński
Ilustracja
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1902
Żytniów

Data i miejsce śmierci

23 lipca 1979
Częstochowa

Przebieg służby
Lata służby

1918–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Polska Organizacja Wojskowa

Jednostki

2 pułk szwoleżerów
pociąg pancerny „Odsiecz II”

Stanowiska

dowódca plutonu ckm

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

kupiec

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Brązowy Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Tadeusz Smelczyński (ur. 6 stycznia 1902 w Żytniowie, zm. 23 lipca 1979 w Częstochowie) – plutonowy Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej Bronisława i Kazimiery z d. Margońska[1]. Absolwent gimnazjum w Częstochowie. W 1917 zgłosił się do Legionów Polskich ale nie został przyjęty ze względu na stan zdrowia. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i brał udział w rozbrajaniu garnizonu w Częstochowie[1]. W 1918 przyjęty do 2 pułku szwoleżerów, gdzie na własną prośbę został przydzielony do pociągu pancernego „Odsiecz II” walczącego w okolicach Lwowa i Łucka[1].

Od czerwca 1919 ponownie w szeregach 2 pułku szwoleżerów, z którym w styczniu 1920 brał udział w działaniach na Pomorzu i dalszej walce na froncie wojny polsko-bolszewickiej[1].

Szczególnie odznaczył się podczas walk pod Szczurowicami, Stanisławczykiem, Mikołajowem czy Kulikowem, gdzie „osobiście odpierał ogniem km atakującego nieprzyjaciela lub – dowodząc taczanką – osłaniał działania szwadronu”[1]. Za te czyny otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.

W lipcu 1921 został zdemobilizowany. Założył i prowadził hurtownię tytoniu w Krzepicach od 1924[1]. Należał do Związku Strzeleckiego i OSP. Po zakończeniu wojny w 1945 Armia Czerwona zniszczyła jego hurtownię i podpaliła dom[1].

Zmarł 23 lipca 1979 w Częstochowie, został pochowany na cmentarzu w Krzepicach[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Jadwigą z Piotrowskich, z którą miał córkę Barbarę (1925-1992)[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Polak (red.) 1993 ↓, s. 194.
  2. Kolekcja ↓, s. 1.
  3. Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 38.
  4. a b c d Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]