Target (gra komputerowa)

Target

Producent	De Lyric Games
Wydawca	USER
Gatunek	strzelanka pierwszoosobowa
Tryby gry	gra jednoosobowa, gra wieloosobowa do 16 graczy
Wymagania sprzętowe
Platforma	Windows
Nośniki	1x CD
Wymagania	Pentium 90 MHz, 16 MB RAM

Target
Recenzje Publikacja Ocena „CD-Action” 7/10 „Gambler” 62% Gry-Online 8,3/10 „Secret Service” 3/10

Target – polska strzelanka pierwszoosobowa z roku 1997.

Kierownikiem zespołu odpowiedzialnego za grę był Mirosław Dymek, wtedy pracujący dla TopWare Interactive, który chciał wziąć wolne od opracowywania strategii czasu rzeczywistego na rzecz gry z gatunku FPS. Dymek inspirował się grą Duke Nukem 3D, a swoją produkcję chciał osadzić w polskich realiach, z postaciami mówiącymi (i klnącymi) po polsku, a ulicami przypominającymi polskie miasta.

Postać gracza była najemnikiem (jednym z kilku do wyboru) wykonującym w ciągu 10 misji, podzielonych na etapy, zlecenia miejscowej mafii. Po opłaceniu zleceń można inwestować w lepsze bronie, których wybór jest szeroki.

Gra w momencie premiery prezentowała przestarzałą już technologię – zamiast modeli 3D, operowała sprite'ami. W tym samym roku debiutowały gry Half-Life i Unreal, oparte na trójwymiarowych silnikach. Z kilkunastu tysięcy zdjęć wykonanych do odwzorowania tekstur ścian, do gry trafiło około 2 tysięcy skompresowanych grafik, które rozmazywały się w niektórych rozdzielczościach.

Gra oferowała tryb wieloosobowy na dzielonym ekranie i klawiaturze lub do 16 osób w sieci Internet. Dwa darmowe serwery zaoferowane graczom były notorycznie pełne chętnych do gry. W dzień premiery zorganizowano też w Krakowie wydarzenie z turniejem, na który przyjechało kilkaset osób.

Recenzent Secret Service wytykał grze puste przestrzenie oraz efekt niewidocznych ścian, który przeszkadza w dostawaniu się do części lokacji. Narzekał też na niską ilość klatek animacji sprite'ów, które nie są na przykład w stanie trafić postaci gracza, gdy stoją za częściowo zasłaniającymi je skrzynkami – humorystycznie podpisał jeden ze zrzutu ekranów z gry: Na pierwszy rzut oka wygląda, że PeCety dorobiły się porządnego emulatora Amigi. Docenił dwa aspekty: muzykę oraz tryb dla wielu graczy. Uznając, że gra jest spóźniona technicznie co najmniej o 3 lata, wystawił jej notę 3/10.

Bibliografia

• Marcin Kosman: Nie tylko Wiedźmin. Historia polskich gier komputerowych. Warszawa: Open Beta, 2015, s. 219-221. ISBN 978-83-941625-0-4.
• Jacek&Agatka. Target. „Secret Service”. 59, s. 32, lipiec-sierpień 1998. Warszawa: ProSript Sp. z o.o.. ISSN 1230-7726.