Terroryzm chemiczny
Terroryzm chemiczny – bezprawne, nielegalne użycie środków chemicznych wobec ludzi z zamiarem wymuszenia działania lub zastraszenia rządu, ludności cywilnej, lub jakiejkolwiek jej części, dla osiągnięcia celów osobistych, politycznych, społecznych lub religijnych. Czynnikiem rażenia są środki chemiczne w postaci cieczy lub gazów. Substancje chemiczne mogą być przenoszone za pomocą pocisków rakietowych, bomb lotniczych, pojemników czy przesyłek listowych. Podczas ataku chemicznego skażeniu ulega jedynie zaatakowany obszar.
Ataki z wykorzystaniem broni chemicznej[edytuj | edytuj kod]
W 16 marca 1988 roku doszło do ataku bronią chemiczną na miasto Halabdża przeprowadzonego przez irackie siły zbrojne wobec Kurdów[1]. Ataków z wykorzystaniem środków chemicznych dokonała japońska sekta religijna Aum Shinrikyō. Przy użyciu sarinu członkowie sekty dokonali zamachów w Matsumoto oraz na tokijskie metro[2]. W maju i czerwcu tego samego roku członkowie sekty dokonali nieudanych zamachów na metro przy użyciu m.in. cyklonu B[3].
Podczas wojny domowej w Syrii miał miejsce atak gazowy w Ghucie. Na skutek ataku zginęło 355-1821 osób a ponad 3600 uległo zatruciu[4][5].
Środki chemiczne[6][edytuj | edytuj kod]
Wykorzystywane środki chemiczne należy podzielić na 4 kategorie
- Duszące - np. fosgen, chlor
- Działające na krew - cyjanowodór, chlorek cyjanu
- Parzące - iperyt
- Paraliżujące z serii G - tabun GA, sarin GB, soman GD
- Paraliżujące z serii V - VX
Skutki[edytuj | edytuj kod]
Długotrwałymi skutkami wykorzystania chemicznych środków bojowych były m.in. ciężkie problemy z oddychaniem, nowotwory, wrodzone wady rozwojowe, problemy psychiczne i neurologiczne, uszkodzenia skóry i oczu, bezpłodność[6].
Prawo międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
13 stycznia 1993 podpisana została Konwencja o zakazie broni chemicznej (CWC)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Łukasz Woźnicki, Co zabiło Syryjczyków? Według zachodnich ekspertów to broń chemiczna [online], Wyborcza.pl, 22 sierpnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-09-02].
- ↑ NAJWYŻSZA PRAWDA - NAJWIĘKSZA KOMPROMITACJA. opoka. [dostęp 2019-03-12].
- ↑ Shoko Asahara: Mesjasz z Japonii. rp.pl. [dostęp 2020-01-01].
- ↑ Syrian opposition claims 1,300 killed in chemical attack. Telegraph. [dostęp 2013-08-21]. (ang.).
- ↑ Syryjskie Obserwatorium Praw Człowieka: ponad 500 ofiar ataku chemicznego pod Damaszkiem. wp.pl. [dostęp 2020-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-06)].
- ↑ a b Yonath i Milton 2001 ↓, s. 21-22.
- ↑ (Convention on the prohibition of the development, production, stockpiling and use of chemical weapons and on their destruction, Paris 13 January 1993).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paweł Kępka: Bioterroryzm Polska wobec użycia broni biologicznej. Warszawa: Difin, 2009. ISBN 978-83-7641-048-7.
- Alexsander Yonath, Milton Hoenig: Superterroryzm Biologiczny, Chemiczny i Nuklearny. Warszawa: Bellona, 2001. ISBN 83-11-09448-9.