Trafary

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trafary
Trafara
Ilustracja
Widok od południa
Położenie
Państwo

 Polska

Morfometria
Powierzchnia

7,95 ha

Głębokość
• średnia


2,5 m

Hydrologia
Rodzaj jeziora

zbiornik retencyjny

Położenie na mapie gminy Zduny
Mapa konturowa gminy Zduny, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Trafary”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Trafary”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Trafary”
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego
Mapa konturowa powiatu krotoszyńskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Trafary”
Ziemia51°41′28,0″N 17°20′35,8″E/51,691111 17,343278

Trafary (także: Trafara[1]) – zbiornik retencyjny i teren dawnej osady, zlokalizowany na terenie gminy Zduny, około 3 kilometry na północny zachód od Konarzewa, w kompleksie leśnym Baszków-Rochy w obrębie Dąbrów Krotoszyńskich[2].

Zbiornik odbudowany w 2006 znajduje się w oddziale leśnym nr 128b Leśnictwa Baszków. Powierzchnia lustra wody wynosi 7,95 ha, pojemność 194.420 m³, średnia głębokość 2,5 m, a rzędna piętrzenia 111 m n.p.m.[1] Nad brzegami rosną okazałe topole[3].

Do zbiornika prowadzi szlak turystyczny czerwony czerwony szlak pieszy z Krotoszyna do Baszkowa i Kobylina[2]. W pobliżu stoi Krzyż Napoleoński upamiętniający dawny cmentarz ofiar tyfusu.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako folwark Trafary należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie krotoszyńskim w rejencji poznańskiej[4]. Folwark Trafary należał do okręgu kobylińskiego tego powiatu i stanowił część majątku Baszkowo, którego właścicielem był wówczas Aleksander Mielżyński[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 50 mieszkańców, którzy zamieszkiwali trzy dymy (domostwa)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b tablica informacyjna Lasów Państwowych in situ
  2. a b Powiat krotoszyński - mapa turystyczna, Top Mapa, Poznań, 2006, ISBN 978-83-7445-025-6
  3. Paweł Anders, Powiat krotoszyński, WBP, Poznań, 2001, ISBN 83-85911-79-6, s.111
  4. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 245.
Plan zbiornika i okolic