Trichobilharzia szidati

	Trichobilharzia szidati
	(Neuhaus, 1952)
	; Cerkaria Trichobilharzia szidati
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	Bilateria
(bez rangi)	pierwouste
Nadtyp	Platyzoa
Typ	płazińce
Podtyp	Neodermata
Gromada	przywry
Podgromada	przywry digeniczne
Rząd	Strigeoida
Rodzina	Schistosomatidae
Rodzaj	Trichobilharzia
Gatunek	Trichobilharzia szidati

Trichobilharzia szidati – gatunek kosmopolitycznej przywry digenicznej (Digenea). Jest pasożytem wewnętrznym naczyń krwionośnych^[1]. Jej cerkarie mogą atakować kąpiących się ludzi, wywołując u nich tzw. świąd pływaków (cerkariozę), który znika po 10–20 dniach^[1]^[2].

Postać dorosła jest rozdzielnopłciowa i mierzy do 3 mm długości oraz 0,02–0,34 mm szerokości (morfologicznie przypomina przywry z rodzaju Schistosoma).

Cykl życiowy[edytuj | edytuj kod]

Żywicielem ostatecznym postaci dorosłej są różne gatunki ptaków wodnych (najczęściej kaczki). Żywicielami pośrednimi są ślimaki z rodzaju Lymnaea (najczęściej błotniarka stawowa). Cykl rozwojowy przebiega analogicznie jak u Schistosoma, z dwoma pokoleniami sporocyst i cerkariami (około 1 mm, z charakterystycznym, rozwidlonym ogonkiem), bez etapu redii^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c AntoniA. Deryło AntoniA. (red.), Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 180, ISBN 978-83-01-13804-2 .
↑ TomášT. Macháček TomášT. i inni, Cercarial dermatitis: a systematic follow-up study of human cases with implications for diagnostics, „Parasitology Research”, 117 (12), 2018, s. 3881–3895, DOI: 10.1007/s00436-018-6095-0 (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Parazytologia2011-1] AntoniA. Deryło AntoniA. (red.), Parazytologia i akaroentomologia medyczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 180, ISBN 978-83-01-13804-2 .

[Macháček-2018-2] TomášT. Macháček TomášT. i inni, Cercarial dermatitis: a systematic follow-up study of human cases with implications for diagnostics, „Parasitology Research”, 117 (12), 2018, s. 3881–3895, DOI: 10.1007/s00436-018-6095-0 (ang.).

[1]

[2]