Ujazdów (powiat zamojski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ujazdów
wieś
Ilustracja
Dwór w Ujazdowie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Nielisz

Liczba ludności (2021)

295[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-413[4]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0895876[5]

Położenie na mapie gminy Nielisz
Mapa konturowa gminy Nielisz, u góry znajduje się punkt z opisem „Ujazdów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ujazdów”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ujazdów”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ujazdów”
Ziemia50°50′56″N 23°03′47″E/50,848889 23,063056[1]

Ujazdówwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Nielisz[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Nielisz[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła mieszkańców[8].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Stawie Noakowskim[9].

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Ujazdów[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0895882 Mrozowa Droga część wsi
0895899 Ostatni Wygon część wsi
0895907 Podlesie część wsi
0895913 Reforma część wsi
0895936 Stawki część wsi
0895942 Zalesie część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1892 Ujazdów stanowił wieś z folwarkiem nad rzeką Wieprzem, w powiecie zamojskim, gminie i parafii Nielisz, leży na południu przy granicy powiatu, o 21 wiorst od Zamościa, o 7 wiorst od stacji pocztowej Chomęciska (dziś Chomęciska Duże i Małe), około roku 1884 wieś posiadała 65 domów 490 mieszkańców wyznania rzymskokatolickiego[10].

Spis z roku 1827 pokazał we wsi 31 domów zamieszkałych przez 162 mieszkańców.

Charakterystyka dóbr Ujazdów

Dobra Ujazdów stanowiły w końcu XIX wieku własność Bentkowskich, składały się w roku 1884 z folwarków Ujazdów i Staw Ujazdowski, attynencji Płonka posiadając rozległość mórg 1669, a w tym:

  • Folwark Ujazdów grunta orne i ogrody mórg 451, łąk mórg 61, pastwiska mórg 14, lasu mórg 306, nieużytki stanowiły mórg 22. W folwarku budynków murowanych 3, drewnianych 14. Stosowany był płodozmian 14. polowy.
  • Folwark Staw Ujazdowski z attynencją Płonka posiadał grutów ornych i ogrodów mórg 259, łąk mórg 82, pastwisk mórg 10, lasu mórg 433, nieużytki stanowiły mórg 26. Budynków drewnianych 13. Według noty słownika „lasy nieurządzone, ponadto w folwarku młyn wodny i cegielnia”.

Wieś Ujazdów posiadała wówczas osad 36, mórg 534 a wieś Staw Ujazdowski osad 22, mórg 238[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 142619
  2. Wieś Ujazdów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-09], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-09].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1313 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-11-26].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. Jednostki pomocnicze gminy Nielisz. Urząd Gminy Nielisz. [dostęp 2016-08-25].
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-11-26].
  9. Opis parafii na stronie diecezji
  10. a b Ujazdów (4), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 766.