Układ ergodyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

W matematyce, układem ergodycznym nazwiemy dowolny układ dynamiczny, w którym przekształcenie jest ergodyczne. Przez ergodyczność rozumiemy, że jedynymi zbiorami niezmienniczymi ze względu na to przekształcenie są cała przestrzeń oraz zbiór pusty. Układami ergodycznymi zajmuje się teoria ergodyczna.

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie przestrzenią z miarą. Ponadto, niech będzie odwzorowaniem zachowującym miarę, tzn. dla każdego Wówczas odwzorowanie nazwiemy ergodycznym, jeśli dla dowolnego mamy wtedy i tylko wtedy, gdy lub ( oznacza różnicę symetryczną)[1].

Układ nazwiemy ergodycznym jeśli odwzorowanie jest ergodyczne.

Charakteryzacja ergodyczności[edytuj | edytuj kod]

W literaturze znane są twierdzenia równoważne ergodyczności Najczęściej zakłada się dodatkowo, że jest nie tylko przestrzenią z miarą, ale też przestrzenią probabilistyczną.

Twierdzenie. Niech będzie przestrzenią probabilistyczną oraz niech będzie odwzorowaniem zachowującym miarę. Poniższe warunki są równoważne.

  • jest ergodyczne.
  • Dla dowolnego równość implikuje lub
  • Dla dowolnego jeśli to
  • Dla dowolnych jeśli i to istnieje liczba całkowita taka, że
  • Dla dowolnej funkcji mierzalnej jeśli dla prawie wszystkich to jest funkcją stałą dla prawie wszystkich

Układ jednoznacznie ergodyczny[edytuj | edytuj kod]

Specyficznym rodzajem układów ergodycznych są układy jednoznacznie ergodyczne. Określenie to oznacza, że istnieje dokładnie jedna dobrze określona miara taka, aby układ był ergodyczny.

Niech dany będzie zbiór jego σ-algebra borelowska oraz odwzorowanie Wówczas, jeśli istnieje dokładnie jedna miara zdefiniowana na taka, że jest ergodyczne, to układ nazwiemy jednoznacznie ergodycznym[2][1].

Układy jednoznacznie ergodyczne posiadają własności, których nie można uogólnić na dowolne układy ergodyczne i które mogą okazać się kluczowe w dowodzeniu bardziej skomplikowanych twierdzeń.

Element nazwiemy generycznym[2], jeśli dla dowolnej funkcji zachodzi

Twierdzenie[1]. Układ jest jednoznacznie ergodyczny wtedy i tylko wtedy, gdy wszystkie elementy zbioru są generyczne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Peter Walters, An Introduction to Ergodic Theory, 1982 (Graduate Texts in Mathematics), DOI10.1007/978-1-4612-5775-2, ISBN 978-1-4612-5775-2, ISSN 0072-5285, OCLC 7330410432.
  2. a b Aurelia Bartnicka i inni, B-free sets and dynamics, „arXiv”, 2015, DOI10.48550/ARXIV.1509.08010, arXiv:1509.08010.