Układ mikrokanoniczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ mikrokanoniczny – w fizyce statystycznej interpretacja układu wielu cząstek opisywanych rozkładem mikrokanonicznym, gdzie prawdopodobieństwo każdego mikrostanu jest jednakowe.

Własności układu[edytuj | edytuj kod]

Układ mikrokanoniczny to taki, który jest całkowicie izolowany, tzn. że:

  1. nie wymienia cząstek z otoczeniem
  2. nie wymienia energii z otoczeniem (izolowany adiabatycznie)
  3. ma stałą objętość

Suma statystyczna[edytuj | edytuj kod]

W układzie definiujemy mikrokanoniczną sumę statystyczną, która dla układów dyskretnych jest po prostu liczbą wszystkich mikrostanów (Σ).

Dla układów ciągłych:

lub

gdzie:

Ω – mikrokanoniczna suma statystyczna
H – Hamiltonian układu
E – energia
N – liczba cząstek
h – stała Plancka

Prawdopodobieństwo mikrostanów[edytuj | edytuj kod]

Gdy energia i-tego stanu jest mniejsza od E to:

w innym przypadku:

Związek z termodynamiką[edytuj | edytuj kod]

Wtedy entropia układu wynosi:

(dla układów dyskretnych – ) i w granicy termodynamicznej jest równa entropii termodynamicznej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]