Ulica Czerwonoarmijska w Mińsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Czerwonoarmijska
Вуліца Чырвонаармейская
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Miasto wydzielone

 Mińsk

Długość

1845 m

Przebieg
0 m Prospekt Niepodległości
130 m ul. Karola Marksa
305 m ul. Kirowa
światła 615 m ul. Pierszamajska
1040 m Zaułek Kazarmienny
1725 m rzeka Świsłocz
1845 m ul. Smoleńska
Położenie na mapie Mińska
Mapa konturowa Mińska, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Czerwonoarmijska”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Czerwonoarmijska”
53°53′49″N 27°34′17″E/53,896944 27,571389

Ulica Czerwonoarmijska (biał. Чырвонаармейская вуліца, Czyrwonaarmiejskaja wulica, ros. Красноармейская улица, Krasnoarmiejskaja ulica) – ulica w centrum Mińska.

Przebieg i ważne budynki[edytuj | edytuj kod]

Ulica ma długość 1845 m. Zaczyna swój bieg ślepo od Prospektu Niepodległości, na wysokości Placu Październikowego. Następnie kierując się na południowy wschód, przecina ulice: Karola Marka, Kirową i Pierszamajską, dalej od zachodu dochodzi do niej ulica Zaułek Kazarmienny. Przy końcu ulicę przerywa rzeka Świsłocz. Niewielki fragment ul. Czerwonoarmijnej znajduje się także na drugim brzegu rzeki. Ulica kończy swój bieg dochodząc do ul. Smoleńskiej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do 1866 roku ulica nosiła nazwę Koszarowej, następnie – Batalionowej. W 1882 roku władze rosyjskie zmieniły jej nazwę na Skobielewską, ku czci rosyjskiego gen. Michaiła Skobielewa, bohatera wojny rosyjsko-tureckiej 1877–1878[2]. W 1918 roku znajdował się przy niej bolszewicki arsenał, który wieczorem 19 lutego tego roku został opanowany przez uzbrojone grupy Polaków związanych z Polską Organizacją Wojskową i I Korpusem Polskim. Pozwoliło to uzbroić 200 ochotników. Wydarzenie to było jednym z polskich sukcesów w czasie akcji rozbrajania wojsk bolszewickich w Mińsku i przyczyniło się do opanowania na kilka dni miasta przez polskie i białoruskie formacje wojskowe[3][4]. Od 1919 roku nosi obecną nazwę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]