Ulica Marcina Borelowskiego-Lelewela w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica
Marcina Borelowskiego-Lelewela
Zwierzyniec
Ilustracja
Widok na południe od skrzyżowania z ulicą Michała Stachowicza
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

230 m

Poprzednie nazwy

ul. Joachima Lelewela

Przebieg
ul. Senatorska
ul. Michała Stachowicza
ul. Tadeusza Kościuszki
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulicaMarcina Borelowskiego-Lelewela”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulicaMarcina Borelowskiego-Lelewela”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulicaMarcina Borelowskiego-Lelewela”
Ziemia50°03′18,0″N 19°55′21,0″E/50,055000 19,922500

Ulica Marcina Borelowskiego-Lelewelaulica w Krakowie, w dzielnicy VII na Półwsiu Zwierzynieckim. Łączy ul. T. Kościuszki z ul. Senatorską.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica powstała pod koniec XIX wieku na terenie dawnych stawów (będących resztkami starorzeczy Wisły i Rudawy), jeszcze przed włączeniem Półwsia Zwierzynieckiego w obręb miasta Krakowa w 1909 roku i nosiła wtedy już obecną nazwę[1]. W 1912 roku przemianowano ją na ul. Joachima Lelewela, natomiast w 1956 roku, Rada Miasta Krakowa ponownie nadała ulicy nazwę, Marcina Borelowskiego-Lelewela, polskiego rzemieślnika i działacza społecznego[1], który urodził się na Półwsiu.

Zabudowa[edytuj | edytuj kod]

Zabudowa to czynszowe kamienice powstałe w początkach XX wieku po włączenie Półwsia do Krakowa oraz w latach 30. Numeracja kamienic zaczyna się od ul. T. Kościuszki.

Obiekty wymienione niżej zostały wpisane do gminnej ewidencji zabytków[2].

Strona nieparzysta:

  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 1 (ul. Tadeusza Kościuszki 27, Tatarska 13) – kamienica, zbudowana około 1905 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 5 – kamienica, zbudowana około 1939 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 7 – kamienica, zbudowana w 1912 roku według projektu Aleksandera Biborskiego.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 9 – kamienica, zbudowana w 1912 roku według projektu Aleksandera Biborskiego.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 15 – kamienica, zbudowana w 1931 roku według projektu Franciszka Mączyńskiego.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 17 (ul. Michała Stachowicza 16) – kamienica, zbudowana w 1931 roku według projektu Franciszka Mączyńskiego.

Strona parzysta:

  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 2 (ul. Tadeusza Kościuszki 29) – kamienica, zbudowana w 1905 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 4 – kamienica, zbudowana w latach 1932–1933 według projektu Izydora Goldbergera i Leona Feningera.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 6 – kamienica, zbudowana w latach 1909–1911 według projektu J. Hawlickiego.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 8 – kamienica, zbudowana w 1911 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 10 – kamienica, zbudowana około 1911 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 12 – kamienica, zbudowana w 1936 roku według projektu Leopolda Bachnera i M. Steila.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 14 – kamienica, zbudowana w 1906 roku według projektu Józefa Tiborskiego.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 16 – kamienica, zbudowana w 1906 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 18 – dom, zbudowany około 1911 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 22 (ul. Michała Stachowicza 13) – kamienica, zbudowana około 1909 roku.
  • ul. Marcina Borelowskiego-Lelewela 24 (ul. Senatorska 2) – kamienica, zbudowana przed 1914 roku.


Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 30. ISBN 83-85579-48-6.
  2. Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2023-11-30]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elżbieta Supranowicz Nazwy ulic Krakowa, Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, Kraków 1995, ISBN 83-85579-48-6, s. 30.