Vladimir Andrić
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Minister rolnictwa | |
| Okres |
od 27 lipca 1928 |
| Przynależność polityczna |
Narodowa Partia Radykalna |
| Poprzednik | |
| Następca |
Oto Frangeš |
| Odznaczenia | |
| |
Vladimir Andrić cyr. Владимир Андрић (ur. 1882 w Trebinju, zm. 5 sierpnia 1932[1]) – serbski polityk, adwokat i publicysta, minister rolnictwa w latach 1928-1929, senator Królestwa Jugosławii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczył się w Mostarze i w Sarajewie. W gimnazjum sarajewskim związał się z tajną organizacją Srpska svijest, zajmującą się działalnością kulturalno-polityczną[1]. Odbył studia prawnicze w Pradze, tam też obronił pracę doktorską. W czasie studiów działał w ruchu studenckim, w Pradze zaprzyjaźnił się z Tomasem Masarykiem[1]. Po powrocie do Sarajewa otworzył kancelarię adwokacką. W 1912 został wybrany deputowanym do bośniackiego Saboru. Związany początkowo z grupą Petara Kočicia, z czasem przeszedł do grupy Daniela Dimovicia[1]. W latach 1913-1914 pisał do czasopism sarajewskich: Otadżbiny i Pregledu zajmując się tematyką agrarną. W czasie I wojny światowej powrócił do pracy adwokata broniąc Serbów przed sądami sarajewskimi[1].
Po zakończeniu wojny kontynuował działalność humanitarną, angażując się w pomoc dla sierot wojennych, w tym celu założył pismo Dobrotvor, koordynujące działalność pomocową. Związany z Narodową Partią Radykalną, w latach 20. należał do jej ścisłego kierownictwa. Od 1921 zasiadał w parlamencie Królestwa SHS, reprezentując okręg Sarajewo[1]. W 1924 objął stanowisko podsekretarza stanu w ministerstwie reformy rolnej, a w 1927 stanął na czele resortu. W latach 1928-1929 pełnił funkcję ministra rolnictwa w gabinecie Antona Korošeca[1]. 6 stycznia 1929 przeszedł na emeryturę. Należał do grona zwolenników dyktatury królewskiej Aleksandra I. W 1932 został mianowany senatorem Królestwa Jugosławii. Zmarł na zawał serca w czasie podróży pociągiem[1].
Odznaczony czechosłowackim Orderem Lwa Białego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Momčilo Pavlović: Senatori Kraljevine Jugoslavije. Biografski leksikon. Belgrad: 2016, s. 46-48. ISBN 978-86-7403-206-0.