Władysław Tarwid
 pułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
13 stycznia 1887 |
|---|---|
| Data śmierci |
10 marca 1971 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1932 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Władysław Tarwid (ur. 13 stycznia 1887, zm. 10 marca 1971) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W okresie od 8 października 1919 do 5 marca 1929 dowodził 32 pułkiem piechoty w Modlinie[1][2][3]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora w piechocie z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie „byłych oficerów Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. Tego samego dnia Minister Spraw Wojskowych zezwolił mu „korzystać tytularnie ze stopnia podpułkownika. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 207. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 16 marca 1927 Prezydent RP mianował go pułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W lutym 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Modlin celem odbycia trzymiesięcznej praktyki poborowej[6], lecz już w marcu został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta[7]. W grudniu 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[8]. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[9].
W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[10].
W 1939 działał w spółce akcyjnej przemysłu ziemniaczanego „Lubań-Wronki”, wytwórnia w Lublinie[11].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Księga chwały 1992 ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 203, 342.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 48, 161.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 398.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 79.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 415.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 361.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 842.
- ↑ Spis abonentów sieci telefonicznych w Lublinie na 1939 r. - TARWID Władysław [online], teatrnn.pl [dostęp 2021-06-14] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Stanisław Harasymow: Zarys historii wojennej 32-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Dowódcy 32 Pułku Piechoty (II RP)
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Rumunii
- Polacy w I wojnie światowej
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1971