Włodzimierz Zagórski (biochemik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Zagórski
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1939
Warszawa

Data śmierci

19 lutego 2015

Zawód, zajęcie

biochemik, biolog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)

Włodzimierz Wiktor Maria Zagórski-Ostoja (ur. 22 grudnia 1939 w Warszawie, zm. 19 lutego 2015) – polski biochemik i biolog molekularny, specjalizujący się w wirusologii molekularnej, współtwórca pierwszych polskich programów genomicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzicami byli Maryna i Jerzy Zagórscy. W 1963 ukończył studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, tam w 1968 obronił pracę doktorską. Od 1968 pracował jako adiunkt w Instytucie Biochemii i Biofizyki PAN, w 1972 mianowany docentem, w 1981 dyrektorem naukowym. W 1983 habilitował się, w 1986 mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1991 profesorem zwyczajnym. W latach 1990–2007 był dyrektorem Instytutu. Był także przewodniczącym Komisji Nauki Polskiego Komitetu UNESCO (od 1991), od 1992 członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności

W swojej pracy naukowej zajmował się m.in. badaniami nad mechanizmami i regulacją syntezy białek RNA fagów, translacją i ekspresją genetyczną wirusów roślinnych, badaniami budowy genomów wirusów ziemniaczanych, sekwencjonowaniem dużych odcinków genomu drożdży.

Jego żoną była Anna Micińska.

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. nr 57 z 2002, poz. 778
  2. M.P. nr 11 z 1996, poz. 117

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce. Edycja IV, wyd. Warszawa 2001