Wacław Jaxa-Aksentowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Jaxa-Aksentowicz
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1889
Ceniów

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1924
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Wacław Jaxa-Aksentowicz[a] (ur. 30 marca 1889 w Ceniowie, zm. 25 lutego 1924 we Lwowie) – major artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 marca 1889 w Ceniowie, w ówczesnym powiecie brzeżańskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Ludwika[1] (1841–1925), podporucznika weterana powstania styczniowego[2].

Odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii w charakterze jednorocznego ochotnika. Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 i wcielony do Pułku Armat Polowych Nr 30 w Przemyślu[3]. W 1913 został mianowany chorążym rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1910[4]. W czasie I wojny światowej walczył kolejno w szeregach Pułku Armat Polowych Nr 30[5], Dywizjonu Haubic Ciężkich Nr 10[6] i Pułku Artylerii Polowej Ciężkiej Nr 24[7]. W międzyczasie został mianowany nadporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 lutego 1916[8], a później przemianowany na oficera zawodowego w tym samym stopniu[9] i starszeństwie z 1 stycznia 1915[10].

9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Centralnym Obozie Podoficerskich Szkół Artylerii[11]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 16 Pułku Artylerii Polowej[12]. Później został przeniesiony do 4 Pułku Artylerii Polowej w Inowrocławiu. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 98. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. W 1923 był dowódcą II dywizjonu[14].

Zmarł 25 lutego 1924 we Lwowie[15]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[2]. W tym samym grobowcu została pochowana Maria Jaxa-Aksentowiczowa z Czaykowskich (zm. 15 marca 1903)[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji c. i k. Armii figurował jako „Wenzel Aksentowicz von Jaxa”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-20].
  2. a b c Maria Jaxa-Aksentowiczowa z Czaykowskich. Fundacja Dziedzictwa Kulturowego. [dostęp 2023-11-20].
  3. Schematismus 1911 ↓, s. 881, 925.
  4. Schematismus 1914 ↓, s. 779, 817.
  5. Ranglisten 1916 ↓, s. 717.
  6. Ranglisten 1917 ↓, s. 1031.
  7. a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1270.
  8. Ranglisten 1916 ↓, s. 665.
  9. Ranglisten 1917 ↓, s. 830.
  10. Ranglisten 1918 ↓, s. 1041.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920, s. 857.
  12. Spis oficerów 1921 ↓, s. 300, 538.
  13. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 190.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 721, 815.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 3 kwietnia 1924, s. 186.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.