Walenty Poznański
| |
 wachmistrz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1975 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1912–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kowal szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
ślusarz |
| Odznaczenia | |
| |
Walenty Poznański (ur. 3 lutego 1890 w Dolsku, zm. 10 sierpnia 1975 w Poznaniu) – żołnierz armii niemieckiej i wachmistrz kawalerii Wojska Polskiego II RP, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Leonarda i Agnieszki z Kubiaków[1]. Absolwent szkoły powszechnej. Pracował następnie jako kowal w Śremie. Zmobilizowany w 1912 do armii niemieckiej. Zwolniony z niej w 1918. Od 19 maja 1919 żołnierz 1 szwadronu 2 pułku ułanów wielkopolskich z którym później brał udział w walkach wojny polsko-bolszewickiej.
„Będąc kowalem szwadronu często jako ochotnik zgłaszał się do wykonania trudnych zadań bojowych. W trakcie walk z kawalerią bolszewicką pod Szczurowicami wraz z wachm. Bliskim zdobył km /.../ 3 VII pod Brodami, widząc że bolszewicy okrążają szwadron, z drugim ułanem rzucił się na nieprzyjaciela. Położywszy kilku bolszewików został sam cięty w głowę i jako ciężko ranny odesłany do szpitala”[1]. Za te czyny został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Następnie krótko w składzie 17 pułku ułanów. W 1921 został zwolniony z wojska[1].
Pracował później jako ślusarz w zakładach kolejowych w Poznaniu aż do emerytury. Zmarł w Poznaniu, został pochowany na cmentarzu Junikowskim[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty z Marią s d. Weichert. Mieli trzech synów: Edmunda (ur. 1925), Tadeusza (ur. 1931) i Zenona (ur. 1933)[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Polak (red.) 1993 ↓, s. 169.
- ↑ Kosiarski 1929 ↓, s. 27.
- ↑ Dmochowski i Małek 1934 ↓, s. 42.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Kazimierz Kosiarski: Zarys historii wojennej 16-go pułku ułanów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Czesław Dmochowski, Franciszek Małek: Jednodniówka. XV-lecie 16/2 Pułku Ułanów Wielkopolskich 1919–1934. Bydgoszcz: 1934.