Wiktor Boczar

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Boczar
Ilustracja
Wiktor Boczar (przed 1938)
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1894
Iwonicz

Data śmierci

8 stycznia 1980

Stanowisko

sędzia okręgowy

Pracodawca

Sąd Okręgowy we Lwowie

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Grobowiec Wiktora Boczara

Wiktor Boczar (ur. 20 maja 1894 w Iwoniczu, zm. 8 stycznia 1980) – polski działacz niepodległościowy, żołnierz, sędzia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 maja 1894 w Iwoniczu jako syn Jana (rolnik) i Karoliny z domu Penar[1][2][3][4]. W 1914 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Aleksander Kolasiński, Mieczysław Jus, Stanisław Kosina, Stanisław Kurek, Franciszek Löwy, Tadeusz Piech, Edmund Słuszkiewicz)[5][2][3][6]. Podczas nauki szkolnej był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz działał w sanockim harcerstwie[3]. Po maturze miał podjąć studia medyczne[2].

Po wybuchu I wojny światowej służył w szeregach Legionów Polskich od 17 września 1914[3][7]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[3].

Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[3]. Wstąpił do służby sądowniczej II Rzeczypospolitej. Był aplikantem sądowym we Lwowie, po czym w 1924 został mianowany sędzią powiatowym w Starym Samborze[8] i pozostawał na tym stanowisku do 1929[3]. Do 1934 był sędzią okręgowym śledczym w Samborze[3]. Był członkiem samborskiego koła Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP[9]. W latach 1934–1939 był sędzią Sądu Okręgowego we Lwowie[3][10].

Jako sędzia SO w połowie 1935 został mianowany zastępcą przewodniczącego (Ludwika Dworzaka) Okręgowej Komisji Wyborczej nr 70 we Lwowie przed wyborami parlamentarnymi w 1935[11]. Przed wyborami parlamentarnymi w 1938 ponownie wybrany na tę funkcję[12]. Był przewodniczącym sądu honorowego Związku Strzeleckiego[3]. W latach 30. II Rzeczypospolitej pełnił funkcję prezesa oddziału Związku Legionistów Polskich we Lwowie[13][3].

Zmarł 8 stycznia 1980 i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie[14].

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 637.
  2. ↑ a b c XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 56.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 54.
  4. ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 54.
  5. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. 25, s. 3, 14 czerwca 1914. 
  6. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-11-25].
  7. ↑ Wiktor Boczar. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-08-06].
  8. ↑ Ruch służbowy w sądownictwie. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 477, nr 18 z 15 września 1924. 
  9. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej za rok 1934/1935. Warszawa: 1935, s. 13.
  10. ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 167.
  11. ↑ Dział urzędowy. 86. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 120, 25 lipca 1934. 
  12. ↑ Dział urzędowy. 151. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 244, 23 września 1938. 
  13. ↑ Związek Legionistów Polskich 1936-1938. Sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich. Warszawa: 1938, s. 76.
  14. ↑ Wiktor Boczar. zck-krakow.pl. [dostęp 2023-09-01].
  15. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiktor_Boczar&oldid=72254140”