Wilcha (system rakietowy)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
KB Łucz |
| Odmiany |
Wilcha |
| Czas służby |
od 2019 |
| Wejście do służby |
2019 |
| Użycie bojowe | |
| Wymiary | |
| Długość |
7,6 m |
| Średnica |
300 mm |
| Masa |
860 kg |
| Parmetry techniczne | |
| Napęd |
silnik na paliwo stałe |
| Zasięg |
70 km (Wilcha, Wilcha-R) |
| Naprowadzanie |
Satelitarne i inercyjne |
| Parametry użytkowe | |
| Celność |
CEP: <15 m (Wilcha, Wilcha-R), <30 m (Wilcha-M) |
| Masa głowicy |
250 kg (Wilcha, Wilcha-R) |
Wilcha (ukr. Вільха, ang. Vilkha, dosł. „olcha”) – ukraiński wieloprowadnicowy system rakietowy kalibru 300 mm produkcji zakładów KB Łucz na podwoziu kołowym. W 2018 roku Siły Zbrojne Ukrainy zadecydowały o przyjęciu pocisku na swoje wyposażenie. Produkcja systemu rakietowego rozpoczęła się w 2019 roku, w tym samym roku pierwsze sztuki zostały przekazane armii ukraińskiej. Pociski do systemu są produkowane w różnych wersjach: Wilcha, Wilcha-R, Wilcha-M i Wilcha-M2.
Pierwsze bojowe wykorzystanie systemu miało miejsce w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
27 kwietnia 2016 roku prezydent Ukrainy Petro Poroszenko poinformował o tym, że ukraiński przemysł zbrojeniowy, a dokładnie zakłady KB Łucz, jest bliski ukończenia prac nad pociskiem rakietowym krajowej produkcji o nazwie Wilcha. Projekt był utrzymywany w tajemnicy. Ujawniono wyłącznie to, iż ma być substytutem systemu BM-30 Smiercz. Wiadomo było wówczas, że już w marcu 2016 roku przeprowadzono udane testy pocisku, którego parametrów nie ujawniono[1].
W sierpniu 2016 roku przeprowadzono kolejne udane testy pocisku w okolicach Odessy. Ujawniono, że w przeciwieństwie do systemu MB-30 jest on pociskiem naprowadzanym i ma charakteryzować się większą celnością niż 9K79 Toczka[2].
W latach 2018–2019 ukraińska armia przeprowadzała kolejne próby pocisku na poligonach[3]. Już w 2018 roku zapadła decyzja, że testowany system rakietowy zostanie przyjęty do służby w armii[4]. W tym samym roku państwowy koncern zbrojeniowy Ukroboronprom poinformował o rozpoczęciu produkcji systemu Wilcha[5]. Zasięg pocisku Wilcha z głowicą bojową o masie 250 kg wynosi 70 km[6]. Pierwotnie wyrzutnie posadawiano na podwoziu MAZ-543 zestawu BM-30 Smiercz. Na początku 2019 roku AvtoKrAZ poinformował o przekazaniu Siłom Zbrojnym Ukrainy nowego pojazdu KrAZ-7634HE o napędzie 8x8. Jak podano, KrAZ-7634HE ma stanowić podwozie dla systemu Wilcha i wyrzutni pocisków Neptun[7].
W czerwcu 2019 roku ogłoszono zakończenie testów pocisku Wilcha-R. Zasięg tego pocisku jest taki sam, jak w przypadku wersji podstawowej, ale został wyposażony w kasetową głowicę bojową o masie 250 kg. W tym samym czasie w fazie testów pozostawał kolejny pocisk – Wilcha-M[8][9]. Jest to zmodernizowana wersja Wilchy o zwiększonym zasięgu do 120 km i większej precyzji rażenia celów[10].
W 2020 roku KB Łucz wyprodukowała 98 pocisków Wilcha[4].
W 2021 roku poinformowano, że pociskami Wilcha-M zainteresowane są Zjednoczone Emiraty Arabskie, Arabia Saudyjska i Kuwejt. W przypadku ZEA Ukraina miała być już w trakcie negocjacji[11].
W kwietniu 2021 roku Ukroboronprom poinformował, że znaleziono pierwszego zagranicznego nabywcę pocisku Wilcha-M, mimo że znajdował się on wciąż w fazie testów[12]. Nie podano jednak, które państwo zdecydowało się na zakup[13]. W tym samym roku odbyły się testy wspomnianego pocisku Wilcha-M[10].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
 Wyrzutnia Wilcha na podwoziu MAZ-543 w 2018 roku | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa 8x8 |
| Załoga |
4 osoby |
| Historia | |
| Produkcja |
od 2019 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik diesla YaMZ-7511.10 o mocy 420 KM |
| Masa |
30 t (całego zestawu) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
60 km/h (po drogach asfaltowych) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1x wieloprowadnicowa wyrzutnia 12 pocisków kal. 300 mm | |
| Użytkownicy | |
| Ukraina | |
Wieloprowadnicowy system rakietowy obsługiwany jest przez cztery osoby[3].
W skład systemu rakietowego wchodzi pojazd bojowy na podwoziu KrAZ-7634HE o napędzie 8x8[14], napędzany silnikiem YaMZ-7511.10 o mocy 420 KM z dziewięciobiegową skrzynią biegów[3]. Ciężarówka może poruszać się z prędkością do 60 km/h po drogach asfaltowych, a do 20 km/h po drogach gruntowych. Na pojeździe znajduje się wyrzutnia 12 pocisków. Waga samego pojazdu to 20 t, a z załadowanymi pociskami 30 t. Oddanie pełnej salwy ma trwać do 40 s[14]. Pierwotnie stosowano podwozia MAZ-543.
Poza pojazdem bojowym w skład systemu rakietowego wchodzą pojazd dowodzenia KrAZ-7634 oraz ciężarówka transportowa KrAZ-7634HE-000[14].
Wilcha R624[edytuj | edytuj kod]
Wilcha R624 jest podstawową wersją pocisku o kalibrze 300 mm. Podczas lotu pocisk sterowany jest impulsowymi silnikami zamontowanymi w przedniej części. Dzięki temu tor lotu pocisku może być korygowany w locie[6][8]. Według zapewnień pocisk ma być odporny na zakłócenia systemu GPS. Napędzany jest silnikiem na paliwo stałe, a kierowany przy pomocy nawigacji satelitarnej i inercyjnej[15]. Zasięg pocisku to 70 km, a masa głowicy bojowej to 250 kg. Dla tej wersji rozrzut jest mniejszy niż 15 m[6][8]. Masa pocisku to 860 kg, a długość 7,6 m[14].
Wilcha-R[edytuj | edytuj kod]
Wilcha-R ma identyczne parametry, jednak zastosowano w nim kasetową głowicę bojową[6][16].
Wilcha-M R624-M[edytuj | edytuj kod]
Wilcha-M R624-M to wersja pocisku o zasięgu zwiększonym do 130 km, co osiągnięto kosztem lżejszej głowicy bojowej (125[8]-170 kg[15])[8].
Wilcha-M2[edytuj | edytuj kod]
Pocisk Wilcha-M2 ma mieć docelowo zwiększony zasięg do 200 km[9]. Ulepszono korpus oraz silnik pocisku[15].
Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Armia ukraińska pierwsze sztuki systemu rakietowego Wilcha otrzymała już w 2019 roku[6]. Według danych ukraińskich z marca 2022 roku, w trakcie rosyjskiej inwazji dokonanej na Ukrainę w 2022 roku wojsko użyło 50 pocisków Wilcha[17]. Miały zostać użyte do zwalczania rosyjskich pojazdów, systemów obrony przeciwlotniczej, WRE oraz stanowisk dowodzenia[18].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ В Україні відбулися успішні випробування нової моделі керованої ракети для РСЗВ, „Interfax-Ukrajina”, 23 września 2016 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ В Україні провели чергове успішне випробування нової тактичної ракети (відео), „Ukrmilitary”, 26 sierpnia 2016 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ a b c Vilkha M Multiple Launch Rocket System, „Army Technology”, 2 marca 2022 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ a b ЗСУ провели вогневу перевірку наявних ракет „Вільха” (відео), „Defense Express”, 22 listopada 2021 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Sabak 2019b ↓.
- ↑ a b c d e Sabak 2019d ↓.
- ↑ Sabak 2019a ↓.
- ↑ a b c d e Sabak 2019c ↓.
- ↑ a b Sabak 2020 ↓.
- ↑ a b Ukraine tests upgraded Vilkha-M MLRS, „Ukroboronprom”, 27 października 2021 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Bakuła 2021 ↓.
- ↑ Ukraine’s brand new Vilkha-M MLRS finds its first export customers, „Ukrinform”, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Kucharski 2021 ↓.
- ↑ a b c d VILKHA, „Spetstechnoexport” [dostęp 2022-04-07].
- ↑ a b c Grohmann 2022 ↓.
- ↑ Serhiy Kryvonos: Successful tests of “Vilkha-M” and “Vilkha-R” were held, „Rada Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy”, 23 maja 2019 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Ukrainian military already carry out about 50 precision strikes with Vilkha missile systems, „Ukrinform”, 3 marca 2022 [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Pociski Wilcha w Ukrainie. Zabójcza siła sieje popłoch wśród Rosjan, „Wirtualna Polska”, 11 marca 2022 [dostęp 2022-04-07].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kacper Bakuła, Ukraina: Neptun i Wilcha idą na eksport, „Defence24”, 26 lipca 2021 [dostęp 2022-04-07].
- Jan Grohmann, Ukrajina nasadila raketové komplety Vilcha, „Armadni Noviny”, 5 marca 2022 [dostęp 2022-04-07].
- Bartłomiej Kucharski, Rakiety Wilcha-M na eksport, „ZBiAM”, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2022-04-07].
- Juliusz Sabak, Nowe podwozie 8x8 dla ukraińskich systemów rakietowych, „Defence24”, 9 stycznia 2019a [dostęp 2022-04-07].
- Juliusz Sabak, Ruszyła seryjna produkcja ukraińskich systemów artylerii rakietowej, „Defence24”, 22 lutego 2019b [dostęp 2022-04-07].
- Juliusz Sabak, Ukraina: Zakończono testy państwowe rakiet Wilcha-R [WIDEO], „Defence24”, 14 czerwca 2019c [dostęp 2022-04-07].
- Juliusz Sabak, Ukraina: Seryjne pociski kierowane Wilcha już na uzbrojeniu, „Defence24”, 12 listopada 2019d [dostęp 2022-04-07].
- Juliusz Sabak, „Ukraiński Homar” z amunicją kasetową, „Defence24”, 21 września 2020 [dostęp 2022-04-07].