Willa miejska przy ul. Wieniawskiego 21/23 w Poznaniu
 nr rej. 225/Wlkp/A z 26 kwietnia 2005
| |
._Ysbail.jpg) Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Poznań |
| Adres |
Henryka Wieniawskiego 21/23 |
| Typ budynku |
willa |
| Styl architektoniczny |
secesja |
| Ukończenie budowy |
1910 |
| Pierwszy właściciel |
Apolinary Jan Michalik |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′42,4″N 16°55′06,2″E/52,411778 16,918389
| |
Willa miejska przy ul. Wieniawskiego 21/23 w Poznaniu – zabytkowa willa miejska usytuowana przy ul. Henryka Wieniawskiego (niem. Königsring), od 1919 obowiązywała nazwa ul. Wały Wazów, na obszarze Centrum Poznania.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Wybudowana w 1910 w stylu architektury secesyjnej. Wyróżnia ją bogata ornamentyka roślinna[1]. Pierwszym właścicielem willi był Apolinary Jan Michalik, twórca znanej kawiarni Jama Michalika, która działała w Krakowie. Była miejscem spotkań bohemy krakowskiej. Gościli tutaj aktor i reżyser Ludwik Solski, aktorka Maria Malicka, malarz Kamil Mackiewicz. W willi gościły także osoby tworzące kabaret „Zielony Balonik”: Teofil Trzciński, Witold Noskowski, Karol Frycz oraz Ludwik Puget. Apolinary Jan Michalik zmarł w maju 1926. Następnie willę sprzedano Bogdanowi Leitgeberowi[1].
Przez kilkadziesiąt lat mieściły się w willi mieszkania komunalne. Od 2010 obiekt jest niewykorzystywany. Od stycznia 2015 właścicielem willi jest Instytut Chemii Bioorganicznej PAN[2]. Ma w niej powstać Centrum Innowacyjności i Edukacji Społecznej IChB PAN[3]. Działalność naukową ma prowadzić Centrum Archeogenomiki oraz Europejskie Centrum Bioinformatyki i Genomiki, a także przyszłe Centrum Biomedycyny Systemowej[1][4]. Przeznaczono również miejsce na inkubator przedsiębiorczości[1].
Pensjonat[edytuj | edytuj kod]
W latach 1919–1934 w willi mieścił się ekskluzywny pensjonat. Założycielem pensjonatu był Apolinary Jan Michalik, który na przełomie lat 1918–1919 przeniósł się wraz z drugą żoną z Krakowa do Poznania. Ściany pensjonatu ozdobione były obrazami, karykaturami i rysunkami dawniej wiszącymi w krakowskiej kawiarni. Wśród gości pensjonatu byli m.in. Ludwik Solski, Stefan Jaracz i Józef Węgrzyn, co wiązało się z bezpośrednią bliskością Teatru Wielkiego[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d W stylu „belle epoque” [online], www.merkuriusz.com.pl [dostęp 2019-08-28].
- ↑ Komunikat: Informacja Prezydenta o wywieszeniu wykazu nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży w trybie bezprzetargowym - bip.poznan.pl [online], bip.poznan.pl [dostęp 2019-08-28].
- ↑ Rewitalizacja zabytkowej willi dzięki unijnym pieniądzom [online], media.bgk.pl [dostęp 2023-02-11].
- ↑ Karolina Koziolek, Poznań: Co dalej z zabytkową willą przy ulicy Wieniawskiego? [online], Głos Wielkopolski, 25 listopada 2017 [dostęp 2019-08-28].
- ↑ Zbigniew Kopeć, Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2013, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668.