Wim Duisenberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wim Duisenberg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1935
Heerenveen

Data i miejsce śmierci

31 lipca 2005
Faucon

Prezes Europejskiego Banku Centralnego
Okres

od 1 czerwca 1998
do 31 października 2003

Następca

Jean-Claude Trichet

podpis
Odznaczenia
Komandor Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Kawaler Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Komandor Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Krzyż Kawalerski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN

Willem Frederik (Wim) Duisenberg (ur. 9 lipca 1935 w Heerenveen, zm. 31 lipca 2005 w Faucon[1]) – holenderski ekonomista, bankowiec i polityk, minister finansów (1973–1977), długoletni prezes holenderskiego banku centralnego, a także pierwszy prezes Europejskiego Banku Centralnego (1998–2003). Nadzorował wprowadzenie waluty euro w 2002.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie w Groningen (1961), doktoryzował się z ekonomii na tej samej uczelni w 1965. Był pracownikiem naukowym tego uniwersytetu, następnie od 1966 do 1969 był zatrudniony w Międzynarodowym Funduszu Walutowym w Waszyngtonie. W latach 1969–1970 pracował w De Nederlandsche Bank (holenderskim banku centralnym), później wykładał makroekonomię na Uniwersytecie Amsterdamskim[1].

W 1959 wstąpił do Partii Pracy. Od maja 1973 do grudnia 1977 sprawował urząd ministra finansów w rządzie Joopa den Uyla. W 1977 i 1978 wykonywał mandat posła do Tweede Kamer. Przeszedł następnie do sektora bankowego, był doradcą zarządu Rabobanku (1978–1979) i jego wiceprezesem (1979–1981). W 1981 objął stanowisko dyrektora, a rok później prezesa De Nederlandsche Bank. Na czele banku centralnego stał przez piętnaście lat do 1997[1]. W latach 1988–1990 i 1994–1997 był jednocześnie prezesem Banku Rozrachunków Międzynarodowych[2].

W 1997 powołany na prezesa Europejskiego Instytutu Walutowego, a rok później na prezesa nowo powołanego Europejskiego Banku Centralnego z siedzibą we Frankfurcie nad Menem. Kierował tą instytucją do 31 października 2003[1]. Był później członkiem rad nadzorczych Rabobanku i Air France-KLM, a także przewodniczącym fundacji Rijksmuseum[1].

31 lipca 2005 został znaleziony martwy w przydomowym basenie. Przyczyną śmierci były problemy zdrowotne z sercem[3].

Odznaczony m.in. Orderem Lwa Niderlandzkiego klasy V i III oraz Orderem Oranje-Nassau klasy III[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Profil na stronie parlement.com. [dostęp 2018-02-27]. (niderl.).
  2. Functionaries of the Board of Directors. bis.org. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  3. Obituary: Wim Duisenberg. bbc.co.uk, 31 lipca 2005. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).