Witalij Hanczew
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1975 |
|---|---|
| Szef Wojskowo-Cywilnej Administracji obwodu charkowskiego | |
| Okres |
od 3 czerwca 2022 |
| Poprzednik |
urząd utworzony |
Witalij Kostiantynowycz Hanczew (ukr. Віталій Костянтинович Ганчев; ur. 24 maja 1975 w Charkowie[1]) – ukraiński polityk i funkcjonariusz w stopniu podpułkownika, związany następnie z Ługańską Republiką Ludową. Od 3 czerwca do września 2022 de facto p.o. gubernatora (szef Charkowskiej Wojskowo-Cywilnej Administracji) okupowanej przez Rosję części obwodu charkowskiego (z siedzibą w Kupiańsku, potem w Wołczańsku).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 2008 został absolwentem Narodowej Akademii Spraw Wewnętrznych w Kijowie. Służył w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, od 2011 zatrudniony w biurze zajmującym się obywatelstwem i imigracją. W 2013 został zastępcą szefa Milicji w rejonie dergackim, najpierw w randze majora, a następnie podpułkownika. W 2014 udzielił poparcia prorosyjskim separatystom, przeszedł na stronę Ługańskiej Republiki Ludowej[2]. Kierował departamentem bezpieczeństwa ekonomicznego resortu spraw wewnętrznych ŁRL w rejonie żowtnewym (północno-wschodnia część miasta Ługańsk), również w stopniu podpułkownika.
W 2022 poparł rosyjską inwazję na Ukrainę, przyłączył się do niej na odcinku charkowskim[1]. Pod koniec marca 2022 osiadł w Wołczańsku, następnie w Kupiańsku. Od kwietnia 2022 de facto sprawował z poparciem Rosjan funkcję szefa rządu obwodu charkowskiego (jego części zajętej przez Rosjan z siedzibą w Kupiańsku)[3][4]. Formalnie powołany na to stanowisko jako pełniący obowiązki na początku czerwca 2022[5][2] (w kontrze do Olega Sinegubowa).
Podjął działania zbliżające ten region z Ługańską Republiką Ludową i Rosją (w tym według części źródeł do przyłączenia go do Rosji)[6], ponadto ustanowił nową flagę i godło oraz język rosyjski jako urzędowy[7][8]. 19 sierpnia 2022 na jego pierwszego zastępcę i faktycznego premiera tego obszaru został powołany Andriej Aleksiejenko[9]. Ok. 8 września administracja została przniesiona do Wołczańska, jednak ok. 10 września Rosjanie opuścili także to miasto[10]. Wkrótce później Hanczew zbiegł na terytorium Rosji[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Гауляйтеры Харьковской области. Часть первая. kh.ua, 22 marca 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ros.).
- ↑ a b It became known what will happen next to the liberated territories of the Kharkiv region. eprimefeed.com, 6 lipca 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
- ↑ Второму гауляйтеру из Харьковской области объявили подозрение в госизмене. kh.ua, 22 kwietnia 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ros.).
- ↑ Wpis NEXTA. twitter.com, 21 kwietnia 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
- ↑ They told how to organize the new power system in the Kharkov region. newsunrolled.com, 4 czerwca 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
- ↑ Eksperci odczytują plany Putina. Charków znów zagrożony. onet.pl, 17 lipca 2022. [dostęp 2022-08-10].
- ↑ Emblem and flag approved in the liberated territories of Kharkiv region. pledgetimes.com, 9 lipca 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
- ↑ Kateryna Stepanenko, Grace Mappes, George Barros, Frederick W. Kagan: Russian offensive campaign assessment, July 9. understandingwar.org, 9 lipca 2022. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
- ↑ Former Russian mayor appointed head of Russian-occupied Kharkiv, TASS reports. reuters.com. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Russian Troops Retreating From Vovchansk, Population Evacuated. ukranews.com, 11 września 2022. [dostęp 2022-09-12]. (ang.).
- ↑ Харьковские гауляйтеры убежали в Россию. kh.ua, 12 września 2022. [dostęp 2022-11-15]. (ros.).