Witold Bałachowski

Witold Bałachowski
	porucznik rezerwy artylerii
Data i miejsce urodzenia	14 października 1892 ; Chełm
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	214 ochotniczy wielkopolski pułk artylerii,; 15 pac,; 7 pac
Stanowiska	dowódca baterii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; powstanie wielkopolskie,; wojna polsko-bolszewicka,; II wojna światowa kampania wrześniowa;
Późniejsza praca	nauczyciel

Witold Bałachowski (ur. 14 października 1892 w Ciborzu, pow. brodnicki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Edmunda i Heleny z Pomierskich. Ukończył studia filologiczne w Berlinie i Poznaniu. Uczestnik I wojny światowej, powstania wielkopolskiego. Współorganizował 214 ochotniczy wielkopolski pułk artylerii (późniejszy 23 pap). Jako dowódca 2 baterii I dywizjonu 214 pułku artylerii 14 sierpnia 1920 wyruszył na front pomorski wojny 1920 r. Brał udział w bitwie pod Brodnicą. Organizator dywizji pomorskiej, dowódca baterii w 15 pułku artylerii ciężkiej.

W okresie międzywojennym od 1 sierpnia 1923 do końca lat międzywojennych pracował nieprzerwanie jako profesor w Miejskim Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. M. Kopernika w Bydgoszczy. W roku szkolnym 1933/34 pełnił obowiązki dyrektora tej placówki^[1]. Był członkiem Katolickiego Stowarzyszenia im. Piotra Skargi^[2]. Aktywny działacz organizacji katolickich.

W kampanii wrześniowej miał przydział do 7 pac. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW z 2 IV 1940 i liście PCK (AM) nr 4115.

Witolda Bałachowskiego upamiętniono:

na tablicy wmurowanej na ścianie byłego Technikum Kolejowego przy ul. Kopernika w Bydgoszczy w 1959 r. z nazwiskami nauczycieli bydgoskich, nie umieszczając informacji gdzie zginął^[3]; tablica została wymieniona w czerwcu 2018 r.; uchwałę w tej sprawie podjął 7 lutego 2018 r. Komitet Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy Oddziale IPN-KŚZpNP w Gdańsku.
na głazie z tablicą ku czci pamięci ofiar zbrodni katyńskich z czerwca 2009, ul. Ludwikowo, skwer ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego^[4]
na tablicy upamiętniającej poznańskie i wielkopolskie ofiary Zbrodni Katyńskiej odsłoniętej w kościele pw. św. Jana Kantego na Grunwaldzie w Poznaniu - wrzesień 2917 r.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Bydgoszczy. Żonaty z Barbarą z Tyblewskich^[5], miał córkę Marlenę.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ http://sylwetki.muzeumkatynskie.pl/index.php?page=profil_ofiary&id=52 [dostęp 2017-07-03] (pol.)
↑ Wiadomości Kościelne Parafii N. Marii Panny z dn. 31.01.1937, nr 10, s. 3
↑ W hołdzie nauczycielom czasów wojny [online], www.cantoria.home.pl [dostęp 2017-06-29] .
↑ Znamy i szanujemy bydgoskie miejsca pamięci narodowej [online], grant.zse.bydgoszcz.pl [dostęp 2017-06-29] .
↑ e-kartoteka [online], e-kartoteka.net [dostęp 2020-07-09] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/85
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[1] ttp://sylwetki.muzeumkatynskie.pl/index.php?page=profil_ofiary&id=52 [dostęp 2017-07-03] (pol.)

[2] Wiadomości Kościelne Parafii N. Marii Panny z dn. 31.01.1937, nr 10, s. 3

[3] W hołdzie nauczycielom czasów wojny [online], www.cantoria.home.pl [dostęp 2017-06-29] .

[4] Znamy i szanujemy bydgoskie miejsca pamięci narodowej [online], grant.zse.bydgoszcz.pl [dostęp 2017-06-29] .

[5] e-kartoteka [online], e-kartoteka.net [dostęp 2020-07-09] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]